П. Яршоў у казцы пра Канька-Горбунка прадставіў галоўнага героя Івана, як дурачка. На самай справе, той быў не такім ужо і дурным хлопцам. Становіцца відавочна, што Іван не трываў няпраўду, не прагінаўся пад чужым ярмом, быў шчырым і адкрытым. Усе гэтыя яго станоўчыя рысы не ўспрымаліся іншымі і з-за гэтага яны глядзелі на яго як на дурня.
У цяжкія часы бацька адправіў Івана з братамі ахоўваць пшанічнае поле і менавіта ён апынуўся адзін на адзін з цудоўнай кабыліца, якая псавала пасевы. Ваня не заснуў і добрасумленна выканаў даручэнне бацюшкі - ён злавіў зладзюжку. За свой подзвіг "дурань" атрымаў у падарунак двух выдатных коней і не ведае што пад імем "Канёк-Гарбунок". Изловленная жарабіца перасцерагла Івана ад продажу дзівоснага канька і не дарма. Ён апынуўся годным, адважным і знаходлівым таварышам. Канёк не раз выратоўваў героя апавядання ад бед і даваў яму каштоўныя парады ў заблытаных сітуацыях. Ваня быў абавязаны яму сваім жыцьцём.
Іван аказваецца ва ўладзе шалапутнага самадура цара. Ён выконвае ўсе пажаданні кіраўніка і не адчувае падкопаў яго набліжаных. А тыя імкнуцца на ўсю моц, каб сцерці з твару зямлі небяспечнага суперніка. Хлопцу даводзіцца ісці на мноства ахвяр, каб усластить свайго гаспадара. Правай яго рукой у небяспечных прыгодах быў Канёк-Гарбунок. Тады і зразумеў Іван, што гэты дзіўны маленькі чароўны конь і пойдзе на ўсё, каб вызваліць з страшных бед свайго любімага сябра. Казка заканчваецца тым, што дабро перамагае злых людзей і Іван становіцца царом дзяржавы замест эгаістычнага ўладара.
Чытаючы казку, я спачатку не зразумеў, чаму Канёк-Гарбунок становіцца адным Івана. Можа яго аддала чароўная жарабіца хлопцу ў рабства і тым самым откупилась будучы злоўленай на месцы злачынства? Але для гэтага можна было выкарыстоўваць золата або срэбра. Хутчэй за ўсё кабыла учуяла ў нашым герою душэўную чысціню, высакароднасць і прыстойнасць. Канёк-Гарбунок быў прызначаны ў якасці памочніка для перамогі над цёмнымі сіламі. Яны апанавалі ўвесь свет і спрабуюць кіраваць без гонару.
Канёк-гарбунок апынуўся падарункам і памочнікам для Івана, якому было вельмі цяжка жыць сярод крывадушнікаў, врунов і зайздроснікаў. Канёк адчуў у Івана одержимую цягу да правасуддзя і таму шчыра і бязвыплатна дапамагаў яму ў цяжкай жыцця.
Гэтая казка любімая мной з самага ранняга дзяцінства, але цяпер ацэньваецца зусім па-іншаму.
