Понедельник
06.05.2024
14:12
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 24
Гостей: 24
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 4-ы клас

Самы радасны дзень канікул


Маё лета было вельмі шчаслівым і радасным. Напэўна, гэта было самае цудоўнае лета ў маім жыцці. Адбылося шмат чаго добрага, напрыклад, я ўпершыню ў жыцьці трапіла ў лагер, а яшчэ мы былі на моры і ў бабулі. Але самы радасны мой дзень, які я запомніла лепш за ўсё адбыўся, калі мы былі ў Сочы.


З намі туды паехала мая лепшая сяброўка Варачы і яе бацькі. На жаль, я не памятаю, як іх завуць, але яны ўсе вельмі добрыя і добрыя.


Раніцай я прачнулася ад таго, што на мяне залез мой малодшы брат Цімур. Ён часта мяне так будзіць, і я падумала, што нічога незвычайнага ў гэтым няма. Я ўжо збіралася прагнаць яго, як ён закрычаў "З ДНЁМ НАРАДЖЭННЯ!" і высыпаў на мяне цэлую скрынку кіндэр сюрпрызаў. На самай справе, я нават забылася, што ў мяне Дзень Нараджэння, і гэта было выдатнае пачатак дня.


Потым я зразумела, што мама з татам таксама не спяць, а яшчэ ў нашай пакоі былі Варачы і яе бацькі. Яны ўсе мяне абдымалі, віншавалі, пачалі дарыць падарункі. Спачатку я адкрыла маленькую скрыначку і там апынуўся новы тэлефон, аб якім я даўно марыла. На самай справе я ведала, што мне яго падораць, таму што стары тэлефон у мяне даўно зламаўся. У астатніх скрынках і пакеціках былі цацкі. Варачы і яе бацькі падарылі мне вялікую кнігу казак з малюнкамі, крэм для рук у форме катка і шакаладныя цукеркі. Гэта было вельмі крута.


Потым мы пайшлі на мора, але раптам пачаўся дождж, і нам давялося забегчы ў кафэ. Але аказалася, што там таксама быў сюрпрыз. У кафэ ўсё ўпрыгожылі спецыяльна для мяне. Там віселі сцяжкі, было шмат ружовых, блакітных і белых шарыкаў. На іх было напісана маё імя "Амалія" і "10 гадоў". А на адным з столікаў стаяў велізарны торт з малюначкам з мультыка Винкс.


На вуліцы ішоў дождж, а ўнутры кафэ было ўтульна і цёпла. Там былі іншыя дзеці, з якімі я і Варачы пазнаёміліся. У кафэ былі клоўны і настольныя гульні, а яшчэ там можна было вучыцца рыхтаваць сапраўдную піцу. Я не хацела, а Варачы зрабіла вялікую разам з поварам. Потым мне размалявалі твар матылькамі і вясёлкай.


Увечары мы ўсе разам глядзелі мульцік "Халоднае сэрца", пілі кока-колу і елі поп-корн.


Категорія: 4-ы клас | Додано: 29.06.2020
Переглядів: 356 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar