Я яшчэ ляжу ў ложку, але ў мяне нейкае дзіўнае адчуванне... чую спевы птушак. Я так даўно яго не чула! Ды гэта ж птушкі вярнуліся пасля доўгай зімы! Я ўскокваю і адкрываю акно. Ўдыхаю гэты цудоўны паветра, гэты водар – пах вясны. Мы так доўга яе чакалі, так стаміліся ад пастаяннага халоднага змроку зімы. І цяпер, нібы кветкі, абуджаемся ад гэтага цудоўнага вясновага водару.
Чаму я люблю вясну? Чаму яна мне так часта снілася? Чаму я так чакала яе прыходу?
Па-першае, я нарадзілася ў гэта ветлівае час года, калі ўся прырода прачынаецца ад зімовай спячкі. Я такая ж лёгкая і вясёлая, як вясна.
Па-другое, так неверагодна цікава назіраць за абуджэннем кожнага лісточка, кожнай травінкі. Спачатку з-пад чорнай, халоднай зямлі прабіваецца адзін горадзе знаходзіцца порт. За ім яшчэ адзін, і вось ужо цэлыя палянкі зялёных кусцікаў травы. Праходзіць трохі часу, і ўжо вакол усё зялёна. Следам прачынаюцца дрэвы. Яны выглядаюць вельмі пяшчотна з маленькімі зялёнымі лісточкамі.
Асаблівую цікавасць выклікае вяртанне птушак. Яшчэ ўчора ні адной птушкі ні чирикало у мяне за акном, але сёння іх цэлыя зграйкі. Яны весела ціўкаюць і скачуць з галінкі на галінку. Як жа я рада іх вяртання!
Яшчэ я люблю калі расцвітаюць першыя вясновыя кветкі – пралескі. Яны такія далікатныя, але ў той жа час па асабліваму моцныя. Колькі ж ім трэба цягавітасці, каб прабіць яшчэ непрогревшийся пласт зямлі і зацвісці пяшчотным колерам. Ужо пазней прачынаюцца нарцысы і цюльпаны. Іх пах распаўсюджваецца ў кожную клетачку майго цела і прымушае радавацца такім захапляльным мгновениям.
Але самае прыгожае-гэта калі цвітуць дрэвы. Усё як быццам зноў укрылось белым снежным покрывам, але яно такое паветранае і цёплае. А калі гэтыя далікатныя пялёсткі зрывае вецер, то здаецца, быццам трапіў у цудоўную казку.
Ласкавае і па асабліваму ветлівае сонейка. Яго яшчэ пакуль халодныя прамяні з кожным днём грэюць усё мацней і мацней. Радуюцца цёпламу сонейку і дробныя мурашкі, іх множны колькасць выпаўзае пагрэць свае брушка на пенечки і лісточкі. Нават яны, як і мы, радуюцца такім доўгачаканым дзянькі.
Вясна ў нас звычайна пачынаецца з таго, што суседзі прыбіраюць вуліцы, высаджваюць маладыя дрэўцы і разбіваюць клумбы ў парках, скверах, перад вялікімі крамамі. І людзі на вуліцах таксама мяняюцца. Яны ярка апранутыя, больш шпацыруюць, нават усміхаюцца часцей, мабыць, таму што надвор'е радуе цяплом, свеціць ласкавае сонца, а галоўнае - не трэба апранаць цяжкую вопратку і абутак. Вясна заўсёды натхняе мастакоў на стварэнне мастацкіх шэдэўраў. Як добра, што цяпер кожны можа ўзяць фотаапарат і зрабіць здымкі вясновай прыгажосці. Але самае галоўнае - захоўваць вясновы настрой у душы на цэлы год!
