Среда
24.04.2024
04:52
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 11
Гостей: 11
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 5-ы клас

Белы гусь (Па аповядзе Е. І. Носава)


Гэты аповед мне вельмі спадабаўся, ён трохі пацешны спачатку і на жаль у яго сумны канец.Галоўны герой гэтага аповяду – хатні гусь, прыгожая белая птушка з беласнежным апярэннем, у яго была хада важная і ён лічыў, што ўсе ў вёсцы належыць абавязкова яму.

Ён хадзіў важна як адмірал, і калі б у птушак былі звання, то ён несумненна б атрымаў самае высокае з іх, а так як гусь вадаплаўная птушка, то гэта званне было б вядома адмиральское.

Гаспадар яго быў хлапчук па імя Сцёпка, які мог у любы момант адправіць гордага гусь у суп або запекчы яго ў духоўцы. Між тым, сам гусь і не падазраваў пра гэта, і па яго думку, усё, што трапляла яму на вочы было толькі яго ўласнасцю. Гусь гэты не лічыўся ні з кім, бывала, на вачах у рыбакоў еў іх чарвякоў з слоікаў, або дэманстратыўна купаўся побач з вудамі, паказваючы ўсім сваім выглядам, што ён тут самы галоўны.

Гуска яго, загінула пад коламі аўтамабіля, і таму яму даводзілася займацца выхаваннем сваіх маленькіх гусят. Ён абараняў іх ад усялякіх небяспек і не баяўся нічога і нікога. Аднойчы на луг, дзе пасьвіліся гусята, зайшоў малады бычок, напэўна, ён занадта блізка падышоў да гусятам, і таму гусь напаў на яго, ён пагнаў яго з лугі чапляючыся за ногі бычка і кавалак вяроўкі які матляўся ў бычка на шыі, гусь гнаў яго да таго часу, пакуль не прагнаў яго прэч з лугі.

Асабліва запомніўся сумны канец аповеду, аднойчы, гусі мірна разам з гусятами, скублі траўку на лузе, пайшоў халодны дождж і гусята забраліся пад крылцы сваіх бацькоў, але вось, дождж перайшоў у лівень, а затым, пайшоў буйны град. Гусі, пакінуўшы сваіх дзяцей беглі ў бліжэйшыя кусты ратуючыся ад граду, маленькія гусята бездапаможна гінулі ад удараў граду, і толькі наш белы гусь застаўся ляжаць на месцы.

Буйныя градзіны бязлітасна білі яго па целе, і птушка загінула пад ўдарамі граду ратуючы сваіх дзяцей, а калі выйшла сонца, і гусі выйшлі з свайго прытулку, луг ўяўляў сабой страшнае відовішча, мноства гусят забітых градам ляжалі на мокрай траве, а пасярод лугі, ляжала белае цела нашага «адмірала», з-пад яго крылаў выбіраліся гусята, ён загінуў ратуючы дзетак не пашкадаваўшы свайго жыцця.


Категорія: 5-ы клас | Додано: 15.08.2017
Переглядів: 983 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar