Сачыненне для 5 класа на тэму «Як я аднойчы дапамагаў маме».
Мая мама - вельмі працавітая і клапатлівая жанчына. Яна заўсёды, не зважаючы на стомленасць і цяжкасць, старалася зрабіць усё неабходнае для наладжвання нашага побыту і нашага выгоды. Я вельмі цаню яе клопат і старанні. Мне выдатна зразумела, што, калі б не яе праца, жыццё стала б не выносіцца. Таму, калі я падрос, палічыў належным навучыцца ёй дапамагаць. Вядома ж гэта было дастаткова цяжка, бо гэта для мяне былі новыя навыкі і не заўсёды хацелася сістэматычна іх выконваць. Але мне ж трэба было аддзячыць маму за столькие гады клопаты.
Спачатку мне даручылі дапамагаць па ўборцы дома. Я навучыўся падмятаць падлогу і мыць яго. Вядома ж гэта апынулася не такая ўжо і простая праца - трэба было сачыць за тым, каб не прапускаць смецце. Але з практыкай стала лягчэй і зразумелей. Потым я палічыў патрэбным і выціраць пыл, паліваць кветкі. Гэта заданне мне падабалася і ўсё атрымлівалася ў прынцыпе адразу.
Увогуле я паступова засвойваў навуку хатняга побыту. Мама вельмі радавалася майму стараннасці да дапамогі - яна зразумела, што не дарма прайшлі яе года цёплага і ветлівага сыходу. Гэта было для яе самай доўгачаканай дапамогай. Я стараўся самастойна вучыць урокі і звяртаўся да яе толькі ў рэдкіх выпадках.
І вось аднойчы мне захацелася зрабіць для яе прыемны вячэру. А што можа быць прыемней пасля працы для мамы з татам, чым вкуснятинка на стале. Для гэтага мне прыйшлося парыцца ў мамчыных рэцэптах. Там мяне прыцягнуў адзін рэцэпт торта з піражкоў. Паколькі піражкі я ўжо ўмеў рабіць, я вырашыў апрабаваць яго. Спачатку я замесил цеста, але вось з колькасцю я перастараўся - выйшла зашмат. Увогуле, печ давялося доўга і нудна гэтыя піражкі. Яны выйшлі крыху не аднолькавыя, дакладней зусім розныя. Практыкі мне яшчэ ў гэтым каласальна не хапала. Пакуль я іх дапёк - сіл ужо не хапала ні на што.Ды і дыму знайшло ў дом! Карацей, праветрываць прыйшлося доўга і нудна. На стале стаяла талерка з гарой піражкоў. Мяне ўжо не хапіла на тое, каб дарабіць торт. Вырашана было пакінуць яго ў выглядзе піражкоў, бо яны таксама могуць спатрэбіцца для смачнага вячэры. Калі бацькі прыйшлі дадому, для іх гэта быў самы нечаканы сюрпрыз. Яны вельмі ўзрадаваліся. Маме не давялося рыхтаваць і яна была вельмі рада гэтаму.
З мяне атрымаўся добры памочнік. Цяпер мая мама магла крыху больш адпачыць пасля працы і гэта было для яе вельмі вялікім падарункам. Я лічу, што дапамога бацькам - важная абавязак кожнага дзіцяці, бо яны нам робяць нашмат больш.
