Сачыненне для 5 класа на тэму «Як я дапамагаў маме»
Наступіла самая мая любімая пара года - лета. Стала цёпла і весела ад гарачага сонейка. Прыйшла пара школьных канікулаў, а значыць можна нікуды не спяшацца, каб гуляць у нашым проулке да самага вечара і нават побездельничать. У гэты час мая мама таксама бярэ адпачынак і мы разам едзем адпачываць на пару тыдняў у турыстычную паездку, а потым загарэлыя і адпачылыя вяртаемся дадому і з новымі сіламі бярэмся за нарыхтоўку саленняў і варэння на доўгую зіму.
Гэты год выдаўся пладавітым і я з мамай сабралі шмат дзікіх садавіны і ягодок, а таксама грыбоў і арэхаў. Гародніна з дачы таксама дапамаглі ў запасе на зіму. Працы было шмат і мама кожны дзень да вечара моцна стамлялася. Таму яна папрасіла мяне дапамагчы ёй. Прыйшлося перабіраць усё, добра адмываць банкі і апалоскваць да бляску ў праточнай вадзе. Увогуле я рабіў усё, аб чым прасіла маці, каб дапамагчы ёй у нялёгкай хатняй працы. Яна з радасцю прымала мае старанні і нават пахваліла за паваротлівасць. Мама і не чакала, што чакае нас наперадзе, і з якой непрыемнасцю яна сутыкнецца.
Аднойчы раніцай я прачнуўся зусім рана і прайшоў на кухню. На стале красавалася велізарная слоік з вішнёвым варэннем, якое было зварана напярэдадні і пастаўлена астываць, каб потым вызначыцца ў спецыяльны шафу. Мяне ахапіла гонар і ўпэўненасць у сваіх сілах і я адважыўся ў чарговы раз дапамагчы ў хатніх справах. Вось мамка ўзрадуецца, калі ўвойдзе на кухню і ўбачыць, што варэнне ўжо стаіць на сваім месцы! Вырашыўшыся на подзвіг, я прыставіў крэсла да шафы і адкрыў яго. Потым узяў цяжкі шкляны балон і паспрабаваў ўсталяваць яго ў вызначанае месца. Тут сілы падвялі мяне.Крэсла пахіснуўся, рукі па-здрадніцку задрыжэлі і выронили важкую банку. Пачуўся жахлівы грукат і чырвоная лужына з асколкамі шкла расцяклася па падлозе. Які сядзеў побач кот прыціснуў вушы, нема мяўкнула і з жахам выскачыўз пакоя.
На шум адразу ж прыбегла мама і сумна паглядзела на мяне. Увесь яе праца пайшла дарэмна. Яна не стала лаяцца і крыўдзіцца на мяне, а толькі ўсё старанна прыбрала. Вечарам мы селі піць чай і мама патлумачыла мне розніцу паміж самовольством і дапамогай. Цяпер я дакладна ведаю, што перш чым што-то выканаць трэба добра падумаць. Бо я часта браўся за тое, на што не хапала сіл і чарговая мая спроба прывяла да жаласнага выніку. Спачатку трэба пралічыць свае сілы і ўменне, і толькі тады хапацца за выкананне ўзятых намераў. Гэты ўрок я запомню на доўгі тэрмін, на ўсё жыццё.