Як я правёў лета (у вёсцы)
Свой аповед я пачну з таго, як я правёў гэта лета. 5 чэрвеня мяне бацькі адправілі ў вёску да бабулі, калі ехалі ў аўтобусе я глядзеў у акно. Нічога дзіўнага, разбітая дарога, дрэвы па абочыне, і сумныя думкі, куды я трапіў і за што мяне пакаралі, нібыта вучыўся добра, нічога дрэннага не зрабіў, у агульным нічога добрага не абяцала.
Але я памыляўся, калі мы прыехалі, я выйшаў з аўтобуса і адчуў тое, як лёгка дыхалася у адрозненні ад нашага горада. Мы прыйшлі дадому і мне захацелася пайсці прагуляцца, побач гулялі ў футбол суседскія хлопцы. Наколькі простыя людзі ў вёсцы проста дзівіла. Мяне лёгка прынялі ў сваю кампанію, мы хадзілі на ставак на рыбалку, гулялі ў футбол, хованкі, час ляцеў непрыкметна. Якія там прыгожыя заходы, можна хадзіць басанож, усюды ўсё зялёнае, прыгожае, квітнеючае. Гэта было самае незабыўнае лета ў маім жыцці, два месяцы праляцелі як два дні.
Ніколі не думаў, што адпачываць у вёсцы можа быць настолькі цікава і займальна, асабліва калі сядзелі на беразе стаўка і назіралі заходы сонца, калі сядзіш у цішыні і няма патоку машын, паху гару, чыста. Класна пабыць на прыродзе, бо менавіта ў вёсцы можна без грошай папіць малака, сапраўднага, а не з крамы, вельмі смачна, хто не быў у той вёсцы многае страціў.
Цяпер калі мне сябры кажуць, што ў вёсцы нецікава і няма чаго рабіць, я ўсміхаюся і ўспамінаю тыя займальныя дні і вечары, калі гулялі ў футбол, а старэйшыя хлопцы самі зрабілі вароты з галінак дрэва, адчуванне было быццам знаходзішся на самым крутым стадыёне свету. Гулялі ў вайнушкі, хаваліся ў стагах саломы і лісці лапуха, пад якія можна залезці і ніякай дождж не страшны.
Людзі парадавалі, простыя і дабрадушныя, такіх цяпер не знайсці, тым больш у горадзе. У вёсцы ўсе адзін за аднаго, гэта захапілі, заўсёды дапамогуць, пачастуюць чым-небудзь смачненькім, нічога не патрабуючы ў замен, мне вельмі спадабалася, з нецярпеннем чакаю наступнага лета!
|
| Категорія: 5-ы клас | Додано: 15.08.2017
|
| Переглядів: 1548
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
