Аднойчы летам, калі на напярэдадні быў перыяд жудасных і пастаянных дажджоў, мы з сябрамі вырашылі паехаць у плаўні пашукаць грыбы. Каб туды дабрацца, трэба было праплысці на чоўне рэчку і высадзіцца на супрацьлеглы бераг. Падарожжа здавалася такім захапляльным і цікавым! Мы апынуліся ў зусім іншым свеце, такім загадкавым і чароўным. Вакол узвышаліся вялізныя густа пасаджаныя дрэвы, якія так і дыхаюць здароўем і прыгажосцю. Яны растуць у багацце вільгаці і таму могуць пахваліцца сваімі пышнымі галінамі.Ля падножжа дрэў рассыпалася зялёным дываном густая трава, якая тут размяшчалася зусім не баючыся знішчэння. Прырода ў плаўнях проста дзікая і неапанаваная. Тут можна атрымліваць асалоду ад чыстым не забруджаным паветрам, добра насычаным кіслародам. Часам нават трохі пачынае кружыцца галава ад лішку чыстага паветра. Нашы лёгкія ўжо так прывыклі да забруджаным гарадскім паветрам, што ім ужо складана проста ўдыхаць чысціню. Усё тут здавалася такім дасканалым і сапраўдным, што проста не верылася, што ёсць на планеце яшчэ такія неўтаймаваныя месцы.
Трохі пабадзяўшыся, мы знайшлі першы вялікі і жирненький грыб. Цудоўнае адчуванне! На радасцях мы пачалі гойсаць у пошуках здабычы і нам гэта атрымалася. Літаральна ўжо на наступным палянцы былі густа размешчаныя грыбныя сям'і, якія дапамаглі нам запоўніць яшчэ трохі нашы кошыкі.
Раптам мы замерлі ў здзіўленні - перад намі ўсяго ў некалькіх метрах сядзеў вялізны заяц, які пасвіўся на малады і смачнай траўцы. Мы баяліся нават паварушыцца, каб не спудзіць гэтага нечаканага жыхара. Ён сціпла падаўся назад і неўзабаве скочыў сярод дрэў у глыб лесу. Яго лапы здаваліся неймаверна доўгімі і ад гэтага скачок быў вельмі доўгім і прыгожым.
Гэта не тронутый месца прыроды здавалася такім зачаравальным і цудоўным, што зусім не хацелася вяртацца дадому. Неўзабаве ў мяне пачала трохі кружыцца галава і я вырашыла адправіцца назад да лодцы і пачакаць там. Здавалася, што я ішла менавіта тым жа шляхам, што і сюды, але не так то было! Я прайшла міма лодкі, не заўважыўшы яе. Потым, вядома ж, я зайшла вельмі далёка і вельмі спалохалася. Было вельмі жудасна, бо я ў паніцы страціла пачуццё прасторы і не магла проста зразумець у які бок мне трэба ісці. На шчасце, мяне хутка спахапіліся і я была выратавана!
Вяртанне дадому было вельмі радасным і мы ўсе прыехалі стомленыя, але шчаслівыя!
