Четверг
28.03.2024
17:20
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 14
Гостей: 14
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 5-ы клас

Кот Мурзік


Сачыненне-апавяданне ад імя ката на тэму «Кот Мурзік», 5-й клас

Як я трапіў у гэтую цудоўную сям'ю, я не памятаю. Тады мне было зусім трохі часу зроду. Галоўнае, што мяне назвалі Мурзиком і добра кармілі. Бацька сямейства нават зрабіў мне хатка ў зацішным мястэчку, дзе я мог салодка паспаць і поточить кіпцікі пра драўляныя дошкі. Жыццё мая працякала штодзённа і не стомна.

Але тут наступіў асаблівы дзень. У гэтую пару дабудавалі новы дом для ўсёй маёй сям'і і людзі вырашылі мяне таксама забраць туды. Мама сямейства што-то казала аб маім прызначэнні пры пераездзе, але я так і не зразумеў да канца чалавечую гаворка. Раніцай пачаліся падрыхтоўкі да пераезду на новае месца жыхарства. Пачаўся сапраўдны вэрхал. Мэбля разбіралася і складвалася ў вялікі кузаў аўтамабіля. Туды ж адправілася ўся вопратка, посуд і нават мой ўтульны домік. Ад такога перапалоху я схаваўся ў самы далёкі кут і жаласна глядзеў на тое, што адбываецца.Але і тут мяне знайшлі, злавілі і пасадзілі ў цесную каробку. Трэсліся мы доўга па выбоістай дарозе. Я нават стаў крычаць немым голасам ад невядомасці і страху. Але дзеці сталі гладзіць мяне і супакойваць.

Раптам машына спынілася і ўсё паўтарылася. Але ў новы дом спачатку запусцілі мяне. Для чаго беражліва дасталі з скрынкі і выпусцілі каля парога. У нос ударыў не знаёмы пах. Пахла свежым дрэвам, фарбай і яшчэ чымсьці незразумелым. У мяне нават галава закружылася, хоць яна і так была забітая благімі думкамі. На розум прыйшло нават, а не хочуць мяне выкінуць? Але ўсё абышлося. Я некалькі разоў глынуў свежага паветра і смела ступіў за парог. Тут ўсе людзі навошта-то заапладыравалі і сталі ціскаць мяне ў сваіх абдымках.Бацька сямейства нават сказаў: "Мурзік прыняў наш новы дом, значыць, тут нам будзе шчасце!". Неўзабаве ўсе забыліся пра мяне і сталі расстаўляць па пакоях свой скарб. Я ж хадзіў па ўсіх памяшканняў і апаскаю обнюхивал дашчаную падлогу. А што! Тут мне здалося, што жыць у такіх умовах нават лепш, чым у гарадской кватэры.

Я выскачыў на вуліцу і стаў бегаць за назойлівымі вераб'ямі. Мне надакучыў сённяшні вэрхал, таму давялося забрацца на дах і там вельмі добра адаспацца. Знайшлі мяне толькі ўвечары. Ўзбураныя галасы казалі аб тым, што мяне доўга шукалі. Радасць ад новага жылля перадалася і мне. Наваселле было ў самым піку, калі і мяне зрабілі ласку накарміць. Але што зробіш з гэтымі неспакойнымі людзьмі? Вечна яны мітусяцца і бегаюць суткі напралёт. Няма каб грунтоўна паесці і выспацца...


Категорія: 5-ы клас | Додано: 03.06.2018
Переглядів: 1408 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar