Суббота
27.04.2024
05:07
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 2
Гостей: 2
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 5-ы клас

Мая любімая цацка


Сачыненне на тэму «Мая любімая цацка», 5-й клас

Кожны дзіця праводзіць свае дзіцячыя гады ў асяроддзі розных цацак. Чаго толькі не купляюць бацькі свайму дзіцяці для забавы. Але з узростам нам пачынаецца падабацца толькі адзін які-небудзь выгляд цацак. Гэта вызначае нашы схільнасці і падлогу.

Наколькі я памятаю сябе, мне заўсёды падавалі розныя аўтамабілі. Я іх заўсёды любіў і ціха гуляў з імі ў дзіцячай. Чым сталей я рабіўся, тым вялікія памерам аўтамабілі мне куплялі. Цяпер іх у мяне цэлы аўтапарк. Мае машыны рознакаляровыя і прызначаныя для розных аперацый у жыцці. Тут ёсць перасоўныя сродкі для пажарных і паліцэйскіх, хуткая дапамога, самазвал, бензавоз і яшчэ цэлая куча іншых машынак. Але зусім нядаўна тата сваім учынкам перавярнуў усе мае схільнасці да аўтамабіляў, так як падарыў мне на дзень нараджэння алавяных салдацікаў вельмі падобныя на сапраўдных.

Я з здзіўленнем разглядаў маленькіх чалавечкаў і нават панёс іх у школу, каб паказаць усяму класу. Хлопцы таксама з цікавасцю разглядалі металічных воінаў і відавочна мне зайздросцілі. Тады я вырашыў распытаць у бацькі гісторыю з'яўлення гэтых алавяных салдацікаў ў нашай сям'і. Аказваецца іх самастойна рабіў з расплаўленага волава мой дзядуля. Ён карпатліва працаваў над імі і зрабіў вялікую калекцыю. Тут пачалася вайна і дзядуля сам стаў салдатам. Ён загінуў у адным з бітваў з фашысцкімі захопнікамі і бабуля не дачакалася яго з фронту.На памяць пра свайго мужа яна пакінула алавяных салдацікаў. З часам многія з іх згубіліся, а іх форма і асобы месцамі облупились, але рэчы зробленыя рукамі дзядулі свята захоўваліся ў бабуліным куфры. Калі мой тата вырас і стаў дарослым чалавекам, яго мама (мая бабуля) перадала сыну алавяных салдацікаў як памяць пра бацьку. Тата таксама бераг гэтыя вырабы і вось цяпер прыйшоў мой час стаць захавальнікам сямейнай рэліквіі.

Перш за ўсё мы з татам вырашылі паднавіць адзенні і асобы салдацікаў. Для гэтага бацька прынёс спецыяльную фарбу. Цяпер мы кожны вечар ўпарта рэстаўруючы нашых воінаў. Праца гэтая вельмі доўгая і карпатлівая, ды яшчэ і выконваецца малюсенькай пэндзлікам. Неўзабаве ў бравы камандзе будзе папаўненне - тата замовіў на заводзе выраб дзесяці новых службовых без абмундзіравання. Мне зноў трэба будзе цяжкая праца.

Алавяныя салдаты адразу сталі для мяне любімымі цацкамі. Куды-то на другі план з'ехалі машынкі і больш не захаплялі мяне. Цяпер у мяне будзе цэлая рота і мы з татам зможам гуляць у вайну з дапамогай алавяных салдацікаў.


Категорія: 5-ы клас | Додано: 14.06.2018
Переглядів: 1882 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar