Сачыненне на тэму «Мая музычная гісторыя», 5-й клас
Колькі я сябе памятаю, то пастаянна любіў вырабляць максімальна гучныя гукі. У ясельном узросце я браў якую-небудзь палачку і праводзіў ёю па рабрыстай батарэі. На гэтую какафонію хутка збягаліся няні з усяго садка, так як гучная трашчотка будзіла дзятву. У больш дарослым узросце тата на сваю галаву падарыў мне барабан. Грукат запоўніў кватэру на доўгі час. Адабраць гэтую цацку ў мяне было немагчыма - пачынаўся яшчэ больш гучны роў. Барабан сталі хаваць на некаторы час, а затым ён паступова згубіўся.Гараваў я па ім не доўга - на выручку прыйшоў сябар таты і аддаў мне губны гармонік. З гэтага і пачалася мая гісторыя.
Нечакана для ўсіх я стаў вырабляць мелодыі на губным гармоніку. У першым класе настаўнік спеваў, які ўсяляк заахвочваў мой талент, навучыў з дапамогай гармонікі гуляць цэлыя п'есы. На гэтым ён не спыніўся і ўжо ў трэцім класе параіў бацькам аддаць мяне ў музычную школу. Выбар, вядома, упаў на гульню на акардэоне. Гэты велізарны тады для мяне інструмент апынуўся непад'ёмным і мне даводзілася старанна заняцца спортам і фізкультурай.
Трэба сказаць, што мой тата добра грае на гітары, а мама з задавальненнем спявае. Малодшая сястрычка, зусім яшчэ малая, нядаўна стала напяваць песенькі з мультфільмаў. Таму ўся наша сям'я часта збіралася адвячоркам у зале за сталом, і спявала і гуляла упадабаныя музычныя творы. Я ўсё яшчэ карыстаўся ў такіх вячорках губным гармонікам - яна стала прайграваць віртуозныя гукі.
Аднойчы да нас прыехала бабуля і прывезла потасканную гармонік. У яе было слаўнае мінулае і доўгія гады жыцця. Яна была ўласнасць загінулага на вайне дзядулі. Яшчэ хлопцам ён працяжна гуляў на ёй на вечарынках, дзе і палюбіў бабулю. Затым яго забралі на фронт і ён не захацеў расставацца са сваім музычным інструментам. Загінуў дзядуля пры ўзяцці Берліна, а яго гармонік даставіў дадому ён. З тых часоў яна ляжала на ганаровым месцы, але з некаторых часоў паламалася і перавандравала на гарышча. Яна была лёгкая і як улітая ўпісалася ў мае рукі.
На наступны дзень тата аднёс інструмент для налады да старога майстру. За гэтыя дні я вывучыў некалькі ваенных песень і сыграў іх бабулі на абноўленай гармоніку. Яна са слязьмі глядзела на мяне і слухала любімыя песні. Тата стаў падыгрываць на гітары, а мама звонкім голасам заспявала куплеты. Так гармонік аб'яднала нашу сям'ю яшчэ больш.
