Пятница
26.04.2024
03:59
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 6
Гостей: 6
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 5-ы клас

Маё любімае хатняе жывёла


Сачыненне для 5-га класа на тэму «Маё любімае хатняе жывёла»

Я вельмі хацеў мець хатняе жывёліна. І вось у дзень майго нараджэння, мая мара спраўдзілася, бацькі падарылі мне котку пароды «Шатландская аблавухая». Я назваў яе Барні, яна была маленькая і пухнатая, чым-то нават нагадвала медзведзяня.

Мая Барні вельмі добрая і паслухмяная котка, яна заўсёды ведае, калі мы прыйдзем дадому, таму што, калі мы заходзім, яна нас сустракае седзячы на зэдліку каля дзвярэй. Раніцай яна прачынаецца раней за ўсіх, і чакае, калі хто-небудзь прачнецца, і тады яна з усіх ног імчыцца ў кухню, каб яе пакармілі. Яшчэ мы з Барні вельмі любім гуляць, я змайстраваў вяровачку з банцікам, і мы гадзінамі бегаем і гуляем. Калі я бяру яе на рукі, яна пачынае гучна мурчаць і церціся сваёй пухнатай мордачкай аб маю шчаку.Вечарам, калі я збіраюся спаць, кажу ёй: «Барні ідзем спаць!», і яна бяжыць наперадзе мяне і ўкладваецца на падушку.

А яшчэ я не магу забыць гісторыю, як тым летам мы адпачывалі на дачы, я ўзяў сваю любімую кошачку з сабой. Мама і тата баяліся яе выпускаць на двор, таму што яна не прывучана да вуліцы. Мы з суседскай дзяўчынкай вырашылі паціху, каб не даведаліся бацькі забраць яе пагуляць. У нас быў невялікі домік, які мы змайстравалі сваімі рукамі. Туды мы і прынеслі котку. Пакуль мы гулялі і весяліліся Барні ўцякла. Мы доўга яе шукалі, але не знайшлі. Прыйшлося ісці да бацькоў і ва ўсім прызнавацца. Мы падышлі да бацькоў з апушчанымі галовамі, і раптам з-за вугла выбягае мая Барні. З мышкай у зубах!Яна падышла да нас і з ганарлівым выглядам паклала сваю здабычу да нашых ног. Мы яшчэ доўга смяяліся і ўспаміналі гэтую гісторыю. Пасля гэтага выпадку, бацькі ўжо не баяліся выпускаць пагуляць яе ў двор, і не гледзячы, на тое, што пародзістая котка, яна палявала на ўсю жыўнасць у акрузе. Нават суседскія фазаны, баяліся зайсці да нас у двор, так спрытна яна іх адганяла ад агарода. І з гордай галавой ішла да хаты. Бабуля гэтаму была вельмі рада, таму што суседскія фазаны з'елі увесь ураджай гароху і фасолі.

Я вельмі люблю сваю кошачку, дзякуй велізарнае бацькам, за тое, што выканалі маю мару.


Категорія: 5-ы клас | Додано: 23.04.2018
Переглядів: 3646 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar