1. Мой лепшы сябар Мішка
2. Як мы сустрэліся
3. Агульныя захапленні
4. Вольны час для гульняў
Я лічу, што сяброўства - гэта не толькі сімпатыя, а яшчэ ўчынкі.
Майго сябра завуць Міша. Ён старэйшы за мяне на два гады і вучыцца ў 7 класе ў той жа школе, што і я. Міша крыху вышэйшы за мяне, але худы, таму што займаецца лёгкай атлетыкай. У яго вялікія сінія вочы і светлыя валасы, амаль белыя. Пры хадзе ён смешна станавіцца на носочкі і трохі падскоквае (вось такая ў яго смешная хада).
У першы раз я сустрэў Мішку на выпускным у дзіцячым садзе. Ён прыйшоў на выпускны да свайго стрыечнаму брату. Я так тады знерваваўся з-за свайго гальштука (ён апынуўся велізарны і жудасна мне не падабаўся), а Міша сказаў, каб я абліў яго чым небудзь і сапсаваў. Нават газіроўку сваю даў. Ўляцела мне тады ад мамы, але гальштук яна ўсё роўна зняла. Пасля свята я яго больш не бачыў, сустрэліся мы толькі ў школе.
Нам абодвум падабацца бегаць і скакаць. У школьным двары, на вялікім перапынку, мы часта ладзім конкурс на скачкі ў даўжыню і натуральна Міша выйграе. Але па дружбе саступае мне часам, каб не пакрыўдзіць, але я ўсе роўна бачу, што ён паддаецца.
Па выхадных мы ходзім адзін да аднаго ў госці: я да яго ў суботу, ён да мяне ў нядзелю. Каля кампутара мы праводзім не шмат часу (нашы мамы лаюцца). Самыя нашы любімыя гульні "Гонкі".
Але больш за ўсё люблю я свайго сябра за тое, што ён дапамагае мне рабіць хатняе заданне, якое я не разумею. Ён ужо праходзіць гэтыя тэмы два гады таму і ведае іх. У яго хапае на мяне і часу, і цярпення.
