Пятница
29.03.2024
09:09
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 5-ы клас

Паход з дзедам у лес за грыбамі


Сачыненне на тэму «Як я з дзядулем хадзіў у лес за грыбамі», 5-й клас

Прайшоў навучальны год і наступілі вакацыі. На гэты раз на адпачынак я напрасіўся ў вёску да дзядулі і бабулі. Яны жылі ў маленькай вёсачцы каля самага лесу, таму мае прагулкі ў ім маглі прынесці новыя прыгоды.

Мне давялося падарожнічаць аднаму, так як маме і таце было яшчэ далёка да адпачынку. Я зусім не баяўся адзіноты. Да таго ж мяне павінны былі сустрэць сваякі. Даехаў я добра і апынуўся ў дзікіх месцах. Тут жа набеглі вясковыя хлапчукі, каб паглядзець на гарадскога госця. Мы з імі адразу ж адправіліся на сажалку, дзе я доўга і ў сваё задавальненне купаліся амаль да вечара. Тут прыйшла бабуля і паклікала мяне на вячэру. Класціся трэба было рана - раніцай мне трэба было дапамагчы дзядулі збіраць грыбы.

Дзядуля узняўся ні свет ні зара і разбудзіў мяне. Спрасонку я вяла паснедаў, але ўсё-такі бадзёра пакрочыў у лес. Дзядуля ішоў па толькі яму вядомых сцежках і завёў мяне ў самую гушчар. Мне нават згадалася казка пра кінутага хлопчыка, але дзядуля весела ўсміхаўся і не збіраўся пакідаць мяне на з'ядзенне ваўкам. Так я і бег за ім у припрыжку, пакуль ён не вывеў нас на халаднаватае і сумрачную паляну. Вось тут мы і сталі збіраць грыбы. Было іх, відаць, не відаць, толькі паспявай падрэзаць ножкі і акуратна ўкладваць у кошык.Праз некаторы час я працягнуў руку да чарговага грыбку, але ён тут жа стаў... ўцякаць! Я са страху паваліўся на пятую кропку і дзіка закрычаў. Дзядуля стрымгалоў кінуўся да мяне, але зразумеўшы, што адбываецца стаў ўсміхацца ў бараду. Аказалася, што гэта быў вожык з грибочком на калючках. Запасливое жывёла таксама спалохалася і згарнуўся ў калючы шар.

Мы адышлі ў бок і сталі назіраць за паводзінамі вожыка. Ён стаў апаскаю разгінацца - з'явіўся яго цікаўны нос і черненькие вочкі, потым лапкі і пухнаты жывоцік. Ён пакруціў носікам вакол, чхнуў і стаў падбірацца да знятага мной грыба. Ён спрытна падчапіў яго іголкамі і стаў уцякаць ад нас з усіх ног. Мы доўга весяліліся, успамінаючы мой страх і деловитого звярка. Але час ішло наперад і трэба было працягнуць пошук і збор грыбоў. Мы нават сабралі лішнія грыбы, але дзядуля патлумачыў, што яны тут жа і спатрэбяцца. Потым ён выняў доўгую аборку і стаў нанізваць на яе лішкі.Некалькі атрыманых гірлянд мы развесілі на елках. Дзядуля патлумачыў, што гэта будзе падмогай вавёрак у суровую зіму.

Бабуля таксама смяялася над маім спалохам, а потым пачаставала нас грыбным пірагом. Ён апынуўся вельмі духмяным і смачным.




Категорія: 5-ы клас | Додано: 03.06.2018
Переглядів: 2256 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar