Адным з памятных дзён у маім жыцці стаў дзень, калі я пайшла ў школу. Я вельмі чакала моманту, калі, нарэшце-то, стану первоклассницей, так як многія мае сябры ўжо вучыліся і распавядалі шмат цікавых і пацешных гісторый пра школьнае жыццё. Я шмат разоў ўяўляла сабе, якім жа будзе знаёмства з настаўніцай і аднакласнікамі, колькі новага і цікавага я даведаюся.
І вось настаў першае верасня. Прачнуўшыся раніцай, я ўсвядоміла, што сёння збудзецца маё запаветнае жаданне. Гэтыя думкі выклікалі ў мяне жудаснае хваляванне і страх. У якой-то момант я нават падумала, што не хачу нікуды ісці і лепш застануся дома. Бацькі былі гэтаму здзіўлены, але ўсё ж яны разумелі, што такая мая рэакцыя выклікана перажываннем. Маме і таце прыйшлося пераконваць мяне ў тым, што нічога страшнага тут няма, што ў школе мяне чакае шмат цікавых знаёмстваў.
Калі мы падышлі да школы, там ужо было вялікае колькасць людзей і было вельмі шумна. Перад пачаткам урачыстай часткі нас пабудавалі ў школьным двары. На лінейцы я стаяла з хлопчыкам Мішам. Канцэртная праграма была вельмі займальнай. Спачатку дырэктар віншаваў усіх з новым навучальным годам, а потым выступалі старшакласнікі. У зняволенні лінейкі, адзінаццацікласнік з первоклассницей на плячы далі першы званок на ўрок.
Пасля афіцыйнай часткі мы прайшлі ў свой клас. Ён быў вельмі прасторным і светлым, у класе было шмат кветак, якія стаялі на падаконніках і шафках, на сценах віселі розныя табліцы. На першым уроку настаўніца распавядала нам пра тое, як правільна паводзіць сябе ў школе і аб тым, што мы будзем вывучаць на працягу гэтага года. Затым мы распавялі адзін аднаму аб сабе і аб сваіх захапленнях. Аказалася, што многія хлопцы наведваюць спартыўныя секцыі, а таксама музычныя і танцавальныя гурткі. Па заканчэнні ўрока нам раздалі падручнікі, пасля правялі экскурсію па школе.Вось так прайшоў мой першы навучальны дзень.
Цяпер я ўжо вучаніца пятага класа, але дзень, калі я ўпершыню пайшла ў школу надоўга запомніўся мне сваімі яркімі эмоцыямі.
