Для мяне самым памятным днём у маім жыцці з'яўляецца дзень, калі я ў першы раз пайшоў у школу. Калі я быў маленькім, з нецярпеннем чакаў таго дня, калі нарэшце-то буду школьнікам.
У сваіх марах я бачыў, як праходзіць мой навучальны дзень, як я вучуся чытаць і пісаць, як буду гуляць з аднакласнікамі.
Але калі наступіла запаветнае першае верасня, я крыху спалохаўся. Мне было страшна ісці ў школу. Бо быць можа ў навучальнай установе не ўсё так добра і маляўніча, як я ўяўляў. Памятаю, што ў гэты дзень, я нават сказаў маме: можа мне не трэба ісці ў школу, ці не лепш застацца дома.
На што маці адказала, што ўсё будзе добра, і ў школе мне абавязкова спадабаецца. Вядома ж, мама была права. Бо мама і не можа памыляцца.
Першага верасня, я прыйшоў у першы клас, пазнаёміўся са сваімі аднакласнікамі і настаўніцай. Пасля таго, як я зразумеў, што мая настаўніца добрая і вельмі добрая, я перастаў баяцца, і мой страх кудысьці знік. Тады я падарыў сваёй настаўніцы вялікі букет кветак.
Я памятаю сваю першую ўрачыстую школьную лінейку, ніколі не забуду першае знаёмства з настаўніцай і з хлопцамі. Мы даволі хутка пасябравалі з аднакласнікамі. Памятаю, што пасля ўрачыстай лінейкі я сеў з прыгожай дзяўчынкай, якую звалі Каця.
Прайшло ўжо некалькі гадоў, але я выдатна памятаю, сваё самае першае верасня. Думаю, што ў жыцці кожнага чалавека, ёсць дзень, які стаў для яго памятным. І мне здаецца, гэта вельмі выдатна, што мы можам доўгі час захоўваць у сваёй памяці незабыўныя моманты свайго жыцця.
|
