Апавяданне Тургенева "Му-му" быў для мяне вельмі кранальным і пакінуў у маёй душы дзіўныя адчуванні. Гэта была і жаль да галоўнаму герою аповяду Герасиму, і злосць на шкодную і злую пані, і крыўда ад несправядлівасці, у якой вымушаныя былі ў тыя часы жыць прыгонныя людзі. Пан быў для прыгонных як цар і бог, вяршыцелямі лёсаў сваіх прыгонных і работнікаў. Часта бурыліся лёсы людзей з-за шалапутнага панскага рашэння або звычайнай капрызе пана. Так і адбылося з галоўным героем творы Тургенева "Му-му". Глуханямы Герасім пацярпеў не адзін раз ад панскай прыхамаці.
Галоўны герой апавядання "Му-му" - гэта прыгонны паднявольны чалавек Герасім. Прырода надзяліла яго сілай і фізічнай моцай, але абдзяліла ў іншым - ён глуханямы. Герасім пакахаў жанчыну, якая працавала ў пані, але нават паразумецца з ёй не мог па прычыне свой нематы. Дзяўчына здагадвалася аб пачуццях Герасіма да яе. Здагадалася і пані. І выдала гэтую дзяўчыну замуж па сваім меркаванні, не пытаючыся ў яе згоды. Дзяўчына скарылася волі пані і выйшла замуж за нялюбага. Няшчасны Герасім не паказаў выгляду, што панскае рашэнне закранула яго сэрца.Ён цёпла развітаўся са сваёй каханай і нават падарыў ёй хустку на вяселле.
Потым добры Герасім на балотах выратаваў маленькага шчанюка. Ён прынёс сабачку дадому, сагрэў і накарміў, даў ёй мянушку Му-му. Так клікаць сабаку было адзіна магчыма для глуханямога Герасіма, таму ў сабачкі з аднайменнай аповесці такое дзіўнае імя.
Сабачка стала адзінай радасцю і суцяшэннем Герасіма. Ведаючы дурны нораў сваёй пані, Герасім хаваў сваю гадаванку, выгульваў толькі па начах. Але гэтыя меры засцярогі не дапамаглі і пані ўсё роўна даведалася, што прыгоннай без яе ведама завёў сабаку. Яна стала скандаліць і прыдумляць, што сабачка брэша і перашкаджае ёй. Пані загадала Герасиму пазбавіцца ад яго ўлюбёнкі. Цяжка Герасиму далося выканаць панскую волю, але ў яго не было выбару, бо ён быў прыгонным і не мог не паслухацца. Яму давялося ўтапіць сваю любімую гадаванку Му-му ў рацэ.
Якое ж жорсткае трэба мець сэрца, каб прымусіць недасканалага інваліда забіць ўласную сабаку проста з капрызе? Мяне б больш парадаваў іншы канец гэтага апавядання, дзе Герасім ратуе сваю сабачку. Лепш бы ён барыню ўтапіў, чым сваю Му-му!
