Гэта прыгода адбылося са мной і маім іншы Пашам зусім нядаўна. Ішлі летнія канікулы і мы ўвесь дзень да самай цемры ганялі ў футбол. Зусім сцямнела і я з Пашам адправіўся пешшу да свайго дома.
Ісці прыйшлося па ледзь асветленай сцяжынцы. Нашы развагі аб гульні былі перапыненыя дзіўнымі гукамі. Наперадзе пачулася толі сопенье, толі пырханне. Мы крыху разгубіўся, але ўсё-ткі працягнулі свой шлях. Паша пасвяціў у бок шуму ліхтарыкам і нас канчаткова ахапіў жах - на нас глядзелі гарачыя чырвоным агнём вочы. Ліхтарык затросся ў руках Пашки і стаў выхопліваць іншыя часткі монстра - доўгія вушы і вялікія зубы. Далей наша ўяўленне зусім разгулялось і мы, каб не крычаць і не прыцягваць увагу невядомай пачвары, прыкрылі раты далонямі. Тут на нас наляцеў... касавокі заяц.Мы адразу пазналі гэта жывёла і дзіву даліся, як яно з'явілася ў межах горада.
За зайцам з усіх ног неслася дваровая сабака, якая амаль схапіла яго за куртаты хвост. Длинноухий госць раптам рэзка падскочыў і скокнуў да мяне на грудзі. Я ледзь паспеў падхапіць дрыжачае і закатаванае жывёла. А ён адразу прыціх і сунуў сваю галаву мне ў падпаху. Яго маленькае сэрцайка так часта трепыхалось, што гатова было вырвацца вонкі. Сабака толькі шчоўкнула зубамі і, отогнанная намі, паплялася дадому не солоно сербаўшы. Мабыць яна страціла след і падумала, што яе здабыча паскакаў назад у стэп.Мы ад спалоху і нечаканага прыгоды, з зайцам на руках, хутчэй ўцяклі да мяне ў дом. Свайго нечаканага спадарожніка мы адразу ж занеслі ў хлеў. Пры святле лямпачкі ён зноў спалохаўся, прыкрыў вочы і схаваўся ў кутку. Але свежая вада зрабіла яго больш прыязным. Ён вылез з прытулку і стаў прагна піць. Прынесеная морква таксама спадабалася яму. Потым у ход пайшлі капуста і нават траўка.
Пражыў зайчык у мяне амаль два тыдні. Паша часта прыходзіў наведаць шустрае жывёла. Перш за ўсё, што паспеў зрабіць заяц, так гэта накапаць некалькі нор ў падлозе адрыны. Мабыць яго цягнула на волю. Я папрасіў бацьку ўзяць мяне з адным і адвезці нас на машыне ў лес. Бацькі пахвалілі нас за такое справядлівае рашэнне - заяц быў адпушчаны на волю. Застаўся толькі адзін пытанне: як ён забраўся амаль у цэнтр горада. Мы доўга ламалі галаву над гэтай загадкай, але так нічога прыдумаць не змаглі. Галоўнае тут тое, што мы выратавалі жывёла і не далі яе ў крыўду злы сабаку.Няхай ён і надалей жыве ў сваім любімым лесе.
