Кожнае лета бацькі адпраўляюць мяне да бабулі. І на гэтыя вакацыі тата адвёз мяне да яе ў Варонеж. Я вельмі люблю жыць у бабулі, у мяне там шмат сяброў, з якімі ніколі не бывае сумна. Вось і гэтае лета я праводзіў проста пышна. Я чытаў кнігі, зададзеныя на лета, глядзеў тэлевізар, весяліўся з хлопцамі ў двары. З сябрамі мы вельмі любім гуляць у футбол, часам у карты, часта абмяркоўваем цікавыя кампутарныя гульні.
А за горадам у бабулі ёсць агарод, на які мы разам з ёй часцяком ходзім. Там у нас расце шмат розных гародніны. І, каб ураджай быў багатым, нам даводзілася шмат працаваць, бо гародніна вельмі любяць пастаянны догляд. Мы багата палівалі градкі і выдзіралі пустазелле.
Сам участак знаходзіцца на прыстойным адлегласці ад дома. Нам з бабуляй даводзілася ісці цэлы гадзіну туды, а потым столькі ж назад. Але за размовамі гэта час пралятала неўзаметку. Яшчэ адной цяжкасцю было тое, што вады на агародзе няма, яе мы бралі ў знаёмай, якая жыве непадалёк. Гэтая жанчына жыве ў прыватным доме. У яе ў двары стаіць велізарная квадратная ёмістасць вышынёй паўтара метра, у яе налівалі ваду для паліву.
Мы з бабуляй у чарговы раз прыйшлі на агарод, узялі вёдры і пайшлі за вадой. Ёмістасць была поўная, а вада ў ёй была чыстая, празрыстая. Я падышоў да яе і стаў разглядаць сваё адлюстраванне. І тут на дне бочкі я ўбачыў жука. Ён мяне так зацікавіў, што я занадта нізка нахіліўся і нырнуў уніз галавой. Бабуля ўбачыла мае ногі, якія тырчалі, перапалохалася і хутка выцягнула мяне з вады. Потым мы доўга з ёй ўспаміналі гэты выпадак і смяяліся.