Кожны год, як толькі праходзяць Навагоднія ўрачыстасці, і пачынаецца люты, мы ўжо пачынаем чакаць прыходу вясны – час года, якога ўсе чакаюць, статут ад зімы. Яшчэ мятуць снегу, трашчаць маразы, але мы адчуваем, што мароз ужо не той, што раней, і асляпляльнае сонейка кожны дзень прыгравае ўсё мацней, а падымаецца вышэй. З кожным днём нарастае напружанне ў душы: вось яшчэ крыху, і ўжо вясна.
Зіма канчаецца, і вось яна, вясна, ва ўсёй сваёй красе прыходзіць, стукаецца ў кожны дом. Ледзяшы пад стрэхамі растаюць, журчат вясёлыя ручаі і серебрятся ў сонечных промнях. Зямля пачынае скідаць з сябе снежны ўбор, бачныя шырокія праталіны, на дарогах і тратуарах стаяць вялікія лужыны. Дзеці пускаюць караблікі па раўчуках, і весела бегаюць за імі.
Дрэвы яшчэ галы, але ўжо пачынаюць прачынацца, ныркі брыняюць і чакаюць сваёй гадзіны, каб выкінуць на ўсеагульны агляд асляпляльны вясновы колер і новыя лісточкі. Абуджаецца прырода, зачароўваючы ўсё вакол сваёй незвычайнай хараством! Птушачкі заводзяць свой няўрымслівы галасісты вясновы карагод.
Снягі сыходзяць, і вясна ўступае ў свае правы. Даўжэй робіцца дзень, і раніцай мы прачынаемся ад таго, што ў акно заглядае сонейка. Ажыўленне прыкметна ва ўсім: усе больш сонечных дзён, усё больш блакітнае і ярчэй неба, званчэй і гучней спяваюць птушкі.
З прыходам вясны ўсе людзі ажыўляюцца: здымаюць цёплыя адзення, з задавальненнем падстаўляюць адкрытыя ўчасткі цела сонечным прамяням. Прырода апранаецца ў яркія фарбы, цудоўная і прыгожая. Вясновыя кветкі нясуць нам радасць. Яны ўпрыгожваюць прыроду сваім сонечным бляскам, кружачы галаву водарамі садоў. Прачынаюцца жукі, мурашкі, матылі, яны выпаўзаюць з зімовых хованак і напаўняюць наваколле сваёй неспакойнай жыццём.
Як можа не падабацца такая цудоўная пара? Няма нічога выдатней вясны, калі распускаюцца лісце і квітнеюць сады, калі жыццё пачынаецца зноўку.
Без сумневу, вясна – самы выдатны момант у годзе, які натхняе людзей на любоўныя подзвігі, працу, вучобу, працяг жыцця і іншыя рамантычныя справы.
|
