Пару тыдняў таму мы вырашылі адправіцца пагуляць у гарах. Надвор'е стаяла выдатнае, а нядзельная раніца заклікала да неадкладных дзеянняў, бо ў такі дзіўны дзянёк дома спакойна не ўтрымаецца. Мама прыгатавала бутэрброды, а тата сабраў вялікі, цяжкі заплечнік. Туды змясціўся нават гарачы чай у тэрмасе. Я прыхапіў фотаапарат, і мы адправіліся на аўтобус.
Паездка да гор заняла добры час, так што зусім хутка мы былі ля мэты. Плато было узнёслым і вельмі прыгожым. Заставалася сесці ў кабіну ліннай дарогі і даехаць да жаданай мясцовасці. Чым бліжэй мы пад'язджалі да гор, тым мацней пахла смалой соснаў, якія змаглі вырасці на скалах моцна ўхапіўшыся каранямі за камяні. Прыбыўшы ў патрэбны пункт мы адразу пайшлі па звілістай сцежцы і падышлі да прыгожага гроту ў гора. Тут было вельмі ціха, не лічачы звону бягучага побач ручая і пошчакі птушак. Тут не было транспарту, зборышча людзей і гарачага асфальту. Таму стала вельмі спакойна на душы.
Я не мог надыхацца чыстым паветрам, нават галава трохі закруцілася. Вакол такая прыгажосць, што вочы разбегліся ў розныя бакі. Мама з татам і сябрамі не раз наведвалі гэта дзіўна прыгожае месца, а вось мяне прывезлі сюды ў першы раз. Сонейка праглядвала скрозь ігліцу дрэў і не свяціла вельмі ярка, таму палянка ля падножжа гары была ў цені. Спякоты не было зусім, таму вясёлыя матылі кружылі вакол, а конікі напявалі свае песенькі. Дажджу не вызначалася, але тата ўсё роўна паставіў палатку, а мама навяла ў ёй ўтульнасць. Было яшчэ рана, каля дзевяці гадзін дня, таму я вырашыў агледзецца і вывучыць мясцовасць. Пакуль бацькі збіралі сукі для вогнішча, мне захацелася даследаваць ручай. Вада ў ім апынулася прахалоднай і вельмі чыстай, таму на дне рэчышча быў бачны кожны каменьчык, кожная пясчынка. Тут нават дробныя рыбкі плавалі.
Бліжэй да абеду мама расчехлила ракеткі, дастала валан і мы сталі з ёй гуляць у тэніс. Нам стала вельмі весела. Са смехам і подбадривающими крыкамі мы насіліся па палянцы, імкнучыся не дапусціць дотык воланчика да паверхні зямлі. Якія стаміліся да мяжы сталі рыхтаваць абед на вогнішчы, а потым з хвацкім апетытам паелі. На свежым паветры ежа апынулася выдатнай.
Дадому мы адправіліся бліжэй да вечара. У кватэры неадкладна прыступілі да прагляду фатаграфій і абмеркавання уражанняў. Усе ўсміхаліся, але цела ламала ад стомленасці і захацелася спаць. Мой сон быў аб гарах.
