Карціна "пасля дажджу" з'яўляецца адным з самых вядомых твораў мастака савецкай эпохі А. М. Герасімава. Яна была напісана ў 1935 годзе, калі мастак знаходзіўся ў сваім родным горадзе Казлова на адпачынку. Са слоў сястры майстра мы ведаем, што Аляксандр Міхайлавіч рабіў накіды будучай карціны, але ў дзень, калі прайшоў лівень, ён узяў пэндзля і ў плыні некалькіх гадзін напісаў карціну. Хараство прыроды абудзіла ў мастака натхненне.
Мы бачым кут тэрасы, заліты вадой, дрэвы з мокрай лістотай. Усё гэта асвятляла сонца, прамяні якога прабіваліся скрозь свінцовыя хмары. І фарбы іграюць, пераліваюцца ў кроплях дажджу. Усе навакольныя прадметы блішчаць. На невялікім століку з прыгожымі разьбянымі ножкамі варта збанок з кветкамі. Ён нібы ў люстэрку адбіваецца на мокрай тэрасе. Звычайныя палявыя кветкі, пакрытыя кроплямі дажджу, глядзяцца так пяшчотна і прывабна. Апалае пялёсткі на мокрым стале нібы маленькія лодачкі. Побач ляжыць шклянку, які ўпаў ад парыву ветру.Вакол усё дыхае свежасцю, і, гледзячы на працу майстра, мы адчуваем яе.
Мы бачым у глыбіні саду дах старога хлява. Гэтыя простыя дэталі, непрыкметныя ў штодзённым жыцці, пасля дажджу набываюць асаблівы характар. Прымушаюць нас азірнуцца і ўбачыць, як выдатны свет.
Пасля дажджу ўсё вакол абнавілася, зайграла буянствам фарбаў. Аляксандр Міхайлавіч выразна перадаў стан прыроды. Сонца і вада - гэта сапраўды зачаравальнае відовішча. Набываючы асаблівы характар, вада зіхаціць усюды - на парэнчах, падлозе, стале, на кожным лісточку дрэў. Мастак адлюстраваў чысціню і гармонію, якія панавалі ў садзе пасля дажджу.
Любуючыся гэтым палатном, мы міжволі ўсміхаемся, смутак і сум сыходзяць у бок. Гэтая карціна дорыць усім добры настрой. Прастата і прыгажосць звычайных рэчаў сталі асновай многіх твораў А. М. Герасімава. Карціна "Пасля дажджу" ашаламляльна адрознівалася ад іншых твораў мастака. Сам Герасімаў лічыў яе лепшым творам з усіх, што ён стварыў. І мы не перастаем схіляцца перад талентам майстра, гледзячы на яго творы.
