Сачыненне для 6 класа на тэму «Апісанне жыцця сына феадала»
Я знаходжуся на кухні і вяду размову з поварам. Гэта ўтульнае мястэчка заўсёды прыцягвае мяне. Тут рыхтуюцца мясныя стравы і тры выгляду хлеба. Для спадароў - ситный хлеб, грубы для чэлядзі і мякинный для жывёл. На сённяшні абед павінен прыехаць мой даўні сябар, але пабачыцца з ім мне не ўдасца, т. к. мне трэба будзе правесці шмат часу ў вучэнні пад кіраўніцтвам замкавага капелана. Затым трэба будзе дзяжурыць у вартавой вежы і пільна сачыць за акругай. Калі прыбудуць госці, то ўпусціць іх, а калі вораг наляціць, то паведаміць аб гэтым папе. Мой бацька - рыцар.
У нас маецца свой уласны герб. На турнірах яго лёгка заўважыць на шчыце і адразу прызнаць рыцара Ланселота. Мой бацька сапраўдны герой і атрымаў сваю славу ў баях. Яго я амаль не бачу, бо зносіны пачнецца толькі тады, калі мне абміне поўных восем гадоў. Затое побач заўсёды мама. Вось і цяпер служанка кліча мяне ў спальню маці. Трэба ўсім сабрацца і абмеркаваць яе ўборы і ўпрыгажэнні. Трэба будзе вялікае свята з псовой паляваннем і мне давераць расчасаць грывы коней і трохі надрессировать сабак. Святкаванне расцягнецца на доўгія тры дні і трэба будзе паспяваць паўсюль. Натуральна, штона паляванне мне шлях яшчэ зачынены, як і на не цяперашні навыперадкі рыцараў. Я ўпотай наведваю стайню і любуюся прыгожай артыкул паджары баявых коней. Садзіцца ў сядло мне строга забаронена, але бацька абяцаў навучыць кіравацца з імі. А яшчэ ён сказаў, што гонар рыцара вышэй за ўсё і я незыблимо ў гэта веру, бо бацька для мяне - сапраўдны прыклад.
Аднаго не магу прыняць - чаму мне забараняецца зносіны з пакаёўкамі, лоўчых, поварней і іншымі? Бо ўсе яны такія добрыя людзі і спрабуюць навучыць мяне якому-небудзь рамяству, але мама катэгарычна супраць гэтага. Напрыклад, у стайні цяпло і ў нос б'е рэзкі пах конскага поту. Конікі ўжо прызналі мяне і ветліва трасуць галовамі. Калі-небудзь і мне трэба будзе ганяцца за зайцамі пад гучны брэх сабак. Яшчэ я ўпотай вучуся страляць з велізарнага лука. З дзіцячага ужо даводзілася паражаць дробных птушачак, а часцей стрэлы пралятаюць міма.
Вось ізноў перапынілі мае развагі - пара ісці ў замак на кліч, а так неахвота пакідаць сонечную палянку з стрекочущими кузнечиками. Але справа ёсць справа. Трэба прайсці прымерку новага гарнітурчык, які шыецца белошвейкой для маючага адбыцца балю. За спазненне не паляванне сядзець пад замком у манастырскіх сценах і вучыць на памяць біблію. Усё! Бывайце мае чытачы.
| 
