У кожнага чалавека свая унікальная знешнасць, я люблю ўглядацца ў твары, тым самым спрабую зразумець аб чым ён думае і якім чалавекам з'яўляецца. Апісаць знешнасць усіх немагчыма, таму распавяду пра брата Арцёма і сяброўку Ксенію.
Арцём спартсмен, высокі, у яго добрыя моцныя мышцы. З дзяцінства ён займаецца баскетболам, таму зараз вельмі цягавіты. Ён вельмі добры, сумленны і справядлівы. Я хачу быць падобным на яго, таму усімі сіламі імкнуся пераймаць яму.
У вопратцы мой брат не разборлівы, у асноўным я бачу яго ў спартыўных рэчах. У Арцёма цёмныя валасы і густыя, шырокія бровы. Карыя вочы з доўгімі вейкамі, нос доўгі і прамой, а вусны тонкія. Больш за ўсё кідаюцца ў вочы людзям доўгія пальцы майго брата, якімі ён з лёгкасцю можа ахапіць увесь баскетбольны мяч. У яго ёсць дзяўчына таксама незямной прыгажосці, з якой ён плануе хутка пажаніцца. У цэлым Арцём вельмі добры.
Пяройдзем да сяброўкі Ксеніі. Яе знешнасць прыгожая, бо яна мае раскошныя, доўгія, рудыя валасы і выразныя зялёныя вочы. Яе скура белая, а на сонца быццам свеціцца. Шчочкі ўпрыгожваюць бронзавыя вяснушкі, якія зусім не псуюць яе вобраз, а наадварот ўпрыгожваюць і даюць пэўны шарм. Больш за ўсё мне падабаецца ўсмешка Ксеніі. Яе пульхныя вусны ярка-каралавага колеру, а з правага боку зверху размясцілася вельмі мілая радзімка. Калі Ксюша смяецца на яе шчоках з'яўляюцца чароўныя ямачкі. Гэта неверагодна прыгожая дзяўчына, я вельмі ганаруся, што яна сябруе менавіта са мной.
На маю сяброўку часта звяртаюць увагу мінакі людзі, кажучы, што больш прыгожай дзяўчынкі яшчэ не бачылі, а вырасце ўсе хлопцы будуць яе. Яна яшчэ дзіця, але вельмі папулярная ў школе. Ксенія часта прымае ўдзел ва ўсіх школьных мерапрыемствах. Хутка ў нас будзе конкурс «Міс школы» і я ўпэўнены, што менавіта мая Ксюша выйграе гэты тытул.
Я па рысах твару, па стылі адзення, па будынку цела люблю характарызаваць людзей. Асабліва шмат чаго кажуць вочы, бо калі погляд упэўнены і глядзіць толькі наперад, можна сказаць, што чалавек моцны і ідзе да сваёй мэты. Калі ж вочы бегаюць у розныя бакі, часта глядзяць ўніз, гэта кажа толькі аб тым, што чалавек яшчэ не знайшоў сябе ў гэтым жыцці, ён слабы і шукае дапамогі. Вочы - люстэрка душы, трэба часта ўзірацца ў іх глыбіню.
Да жаль, часта людзі сустракаюць па адзежцы, нават не спрабуюць пачаць спазнаваць іншае твар. Усе мы розныя, як знешняе так і характарам. Трэба вызваліцца ад гэтага стэрэатыпу, бо можна прапусціць чалавека, які ў будучыні прынясе вялікі ўклад у тваю жыццё.
| 
