Апяванне у рускіх летапісах патрыятызму, волатаўскай сілы, розуму, знаходлівасці
Якога героя апісваюць старажытнарускія летапісцы? Гэта, як правіла, волат, у якога ёсць велізарная гара цягліц і неверагодная сіла. Герой заўсёды адораны надзвычайным розумам, кемлівасцю і неабходнымі ведамі ратнага справы. Гэтыя мужчыны вылучаюцца на фоне іншых сваёй любоўю да простага люду і павагай да старых традыцый.
Галоўнай крыніцай нашых ведаў і уяўленняў з'яўляецца «Аповесць мінулых гадоў», якую для нас захаваў у стагоддзях старажытнарускі летапісец Нестар. Гэта першая запіс рускай гісторыі, якая дажыла да нашых гадоў. У ёй мы бачым апавяданні пра герояў, якія абараняюць родныя зямлі ад розных ворагаў. Нестар стаў першым, хто палічыў патрэбным зафіксаваць падзеі таго часу для будучых пакаленняў. Па гэтаму менавіта яму мы абавязаны ведамі аб гістарычных падзеях старажытнай Русі. Тут мы бачым гераізм і бясстрашнасць, адвагу і мужнасць нашых продкаў. Яны клапаціліся яшчэ тады аб нашым сённяшнім дабрабыце.
Незвычайнай, здаецца, гісторыя пра адважнага уношу, які выратаваў Кіеў. Ён прайшоў скрозь шэрагі печанегаў, робячы выгляд, што страціў каня. Хоць юнаку і было вельмі страшна, ён сабраў сваю волю ў кулак і вырашыў дапамагчы нашым войскам даведацца ўсю патрэбную інфармацыю для наступу. Яго задумка складалася ў тым, каб прайсці праз горад, напоўнены ворагамі, і пераплысці раку, бо на тым беразе была дыслакацыя нашых войскаў. Ён рызыкаваў быць заўважаным і забітым, але план з канём ўсё ж дапамог. Калі ворагі даведаліся хітры задума хлопца, было ўжо позна.
Гэтак жа мы вельмі захапляецца сілай і адвагай Мікіты Кажамякі. Калі князь Уладзімір пачаў у трывозе крычаць сваім воінам: «Няма такога мужа, які б схапіўся з печенегом?», знайшоўся бацька хлопца, які расказаў князю: «Ёсць у мяне адзін сын меньшы дома... З самага дзяцінства ніхто яго ня кінуў аб зямлю». Калі печанегі ўбачылі юнака, вырашылі, што лягчэй перамогі ім не адшукаць, бо Мікіта быў не вялікі ростам і не меў ён страшны выгляд. Ды вось толькі яны і не падазравалі аб тым, наколькі моцная любоў хлопца да зямлі рускай. А вышэй і больш гэтай любові нічога няма!«І размерили месца паміж абодвума войскамі і пусцілі іх адзін супраць аднаго. І схапіліся, і пачалі моцна ціснуць адзін аднаго, і удавил муж печенежина рукамі да смерці. І кінуў яго аб зямлю».
Аўтар летапісу паказвае, што сярод простага люду ў той час таксама было шмат герояў, здольных пайсці ў бой з ворагамі і перамога была менавіта за імі. Здавалася б, што хворыя голадам і холадам мужыкі ўжо не здольныя нічога рабіць. Ды не так тут ужо склалася - руская зямля дарыла гісторыі ва ўсе стагоддзя адважных, разумных і знаходлівых герояў.
|
| Категорія: 6-ы клас | Додано: 20.10.2017
|
| Переглядів: 1160
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
