Четверг
28.03.2024
16:37
Новыя сачыненні
Майстар і Маргарыта – раман пра справядлів...

Цёмныя алеі І. А. Буніна як спосаб паказац...

Філасофія Л. Н. Талстога ў аповядзе «Пасля...

Паядынак – аповесць А. І. Купрына, якая ад...

Чаму я хачу быць паліцыянтам?

Які падарунак лепш за ўсё?

Піянерскі лагер

Лета 2023 года

Ліст для бацькоў, чаму мне трэба завесці ш...

Радзіма

Форма входа

Статыстыка

Онлайн всего: 1
Гостей: 1
Пользователей: 0

Школьныя сачыненні
Галоўная » Твори » 6-ы клас

Аповяд аб маім сябру



Майго лепшага сябра клічуць Аляксандр. Яму трынаццаць гадоў, але ён ужо вельмі самастойны, часам мне здаецца, што ён значна старэйшы за мяне, хоць на самай справе ў нас розніца ва ўзросце ўсяго ў некалькі месяцаў. Саша вельмі моцны і разумны, амаль заўсёды выйграе ў мяне ва ўсе настольныя гульні і спаборніцтвы. Наогул ён вельмі сур'ёзна займаецца фехтаваннем, таму спорт яму значна бліжэй, чым мне. Затое я значна лепш, чым ён, гуляю ў кампутар і малюю драконаў. Да таго ж, ён горш гуляе на гітары, чым я, але ўсё роўна мы марым калі-небудзь стварыць сваю рок-групу. Нават амаль прыдумалі, як яе назваць. У нас падобныя густы: нам абодвум падабаюцца кнігі Толкіена, і мы прыдумляем наш уласны мова, як гэты пісьменнік. Яшчэ мы абодва слухаем аднолькавую музыку. Нам падабаецца Queen і AC/DC.


Я б хацеў распавесці, як менавіта мы пазнаёміліся, таму што гэта вельмі цікавая гісторыя. Мы з Сашам цяпер жывем у адным доме і адным пад'ездзе. Ён прыехаў у наш горад усяго два гады таму, але тут яму здаецца, вельмі падабаецца.


Аднойчы я са сваімі старымі сябрамі пайшоў летам у аквапарк, які знаходзіцца прама ў двух кроках ад маёй вуліцы. Яны вырашылі навыперадкі праплысці ад аднаго краю вялікага басейна да іншага. Я не хацеў нікому гаварыць, што дрэнна плаваю, таму пагадзіўся. Спачатку ў мяне амаль атрымлівалася, але я вельмі хутка стаміўся, і пачаў проста боўтацца і тануць. Людзей вакол было не вельмі шмат, а мае сябры нічога не заўважылі, таму што імкнуліся абагнаць адзін аднаго. У басейне было глыбока, таму мне тады здалося, што я зусім патану і памру. Але раптам да мяне падплыў Саша і змог выцягнуць мяне з вады. Я быў вельмі яму ўдзячны. Потым ён пачаў пытацца, ці патрэбна мне яшчэ якая-небудзь дапамогу, і вось так мы разгаварыліся. Даведаліся, што жывем зусім побач і ўжо разам з ім вярнуліся дадому. Маім сябрам ён не вельмі спадабаўся, але мне было ўсё роўна.


З тых часоў мы часта ходзім адзін да аднаго ў госці, ён навучыў мяне добра плаваць. Я паспрабаваў разам з ім хадзіць на фехтаванне, але ў мяне дрэнна атрымлівалася, і я вырашыў, што гэты від спорту мне не вельмі падыходзіць.


З гэтай гісторыі становіцца зразумела, што сапраўдны сябар пазнаецца ў бядзе.


Категорія: 6-ы клас | Додано: 10.05.2020
Переглядів: 452 | Рейтинг: 0.0/0


Всього коментарів: 0
avatar