Я люблю бярозку, на мой погляд, гэта самае прыгожае дрэва. Яна стройная, як дзяўчына, а яе кара падобная на прыгожае плямістая сукенка. Стройная, высокая — яна падобная на высокую прыгажуню. Яна — упадабаная тэма для мастакоў пейзажыстаў і паэтаў, а яе зялёныя лісцікі вясной, адна з першых радасцяў надыходзячага свята прыроды.
У Расеі шмат бярозак, яны растуць і ў лесе, і ўздоўж дарог, і нават у горадзе. Калі рускі чалавек з'яжджае ў іншую краіну, то нагадвае яму аб Радзіме бярозка, яна непарыўна звязана з успамінамі аб доме і родных месцах. Мноства паэтаў і пісьменнікаў 20 стагоддзя, якія вымушаны былі з'ехаць за мяжу, зрабілі гэта дрэва сімвалам Радзімы.
Рускі народ пра яе склаў нямала песень, і гэта дрэва ў Расеі лічыцца рускім. Я думаю, у гэтага дрэва руская душа. Як прыемна дакрануцца да гладкай кары маладой бярозкі, і здаецца, яна чуе усё, што я кажу. У старажытнай Русі верылі, што бярозка ўмее лячыць хваробы і даваць пазітыўнае настрой, напэўна так і ёсць на самой справе, бо адзін выгляд гэтага дрэва, асабліва ў сонечны дзень, радуе вока, пяшчотны шолах лісця супакойвае душу, і, здаецца, ты, адзін на адзін з прыродай, пяшчотна грэе сонейка, і ў лісці гэтага цудоўнага дрэва весела ціўкаюць лясныя птушачкі.
Калі мы захочам убачыць першародную прыгажосць рускай прыроды, трэба зірнуць на бярозку, без гэтага цудоўнага дрэва, немагчыма ўявіць рускі лес. Асаблівую пашану да гэтага дрэва было ў старыя часы, у адзін з рускіх вясновых святаў, дзяўчаты ішлі ў лес, апраналі на бярозку вянок і хадзілі карагодам вакол яе, для іх яна была як сястра.
А яшчэ з бярозы можна атрымаць смачны і карысны сок, але я думаю, што гэта дрэнна для яе, бо дрэва пашкоджваюць для таго, каб здабыць сок, і гэты сок падобны на слёзы ці нават яе кроў. Мне здаецца, што дрэва ад гэтага балюча.
Мы шмат гаворым аб любові да прыроды, але паміж тым робім мала, каб пацвердзіць словы на справе, вось калі б кожны з нас пасадзіў дрэўца, якую б мы карысць прынеслі прыродзе?
|
