У цёплы час года я люблю як мага часцей бываць на прыродзе. А больш за ўсё я люблю паходы ў лес.
Вядома, як і ўсе дзеці, улетку я больш за ўсё люблю хадзіць разам з роднымі і сябрамі ў лес на пікнікі. Там мы смажым шашлыкі, пячэм бульбу на вуглях ці проста подрумяниваем хлеб. На прыродзе, на свежым паветры, усё становіцца незвычайна смачным. Пакуль дарослыя занятыя падрыхтоўкай мяса, мы таксама не сядзім без справы. Мы гуляем у квач, бадмінтон або проста ганяем мяч. А калі заўважаем непадалёк мурашнік, садзімся непадалёк і назіраем, як гэтыя малюсенькія працаўнікі нястомна цягаюць нейкія галінкі, лісточкі і мёртвых насякомых.Часам мы кідаем ім цукерку, і яны адразу ж атачаюць яе і пачынаюць ёсць. Гэта вельмі пацешнае відовішча.
З прыходам восені, наступае грыбная пара. Дзядуля ў мяне заўзяты грыбнік. Ён ведае пра іх амаль усё, ні адзін атрутны грыб не праслізне да нас у кош. З лесу мы з дзядулем заўсёды прыходзім з поўным вядром розных грыбочкі. А потым яшчэ я дапамагаю бабулі іх перамыць і замаріновать. Яшчэ ў гэты час я хаджу ў лес пакарміць бялок. Яны як раз робяць запасы на зіму. Толькі і бачыш то тут, то там мітуслівыя рудыя хвасты. Дзядуля навучыў мяне адной хітрасці. Трэба ўзяць два арэшка і пастукаць імі адзін аб аднаго, цікаўныя звяркі адразу ж апынуцца побач.Бялок тут часта кормяць, таму яны не баяцца людзей.
Зіма ў лесе таксама багатая на забавы. Гэта і санкі, і лыжы, і снежкі. Мы з сябрамі часта збіраемся ў выхадны і адпраўляемся ў зімовы лес. Тады ўся акругі абвяшчаецца смехам і вясёлымі крыкамі.
