Сустрэча з мастаком
Кожны дзень мы сустракаемся з вялікай колькасцю незнаёмых людзей. Усе яны маюць ўласную гісторыю жыцця, свае эмоцыі і перажыванні. Сустрэча з адным чалавекам можа прынесці нам станоўчыя эмоцыі, у той час, як іншыя людзі прыносяць негатыў. Ад гэтага ніяк не застрахавацца, бо ўсе людзі розныя. На маім шляху сустракаліся многія людзі, але самы вялікі адбітак пакідаюць менавіта творчыя натуры.
Нядаўна, шпацыруючы па парку, мне сустрэўся вулічны мастак. Ён пісаў партрэт дзяўчыны, якая сядзела перад ім на невялікай табурэтцы. Мужчына быў сціпла, але вельмі ахайна апрануты. Па вонкавым выглядзе было зразумела, што ён небагаты, і партрэты мінакоў, хутчэй за ўсё, з'яўляецца яго асноўным заробкам. Дзяўчына, якая сядзела перад ім, была настолькі прыгожай, што цяжка апісаць словамі. Па меры майго набліжэння бліжэй, усё больш выразна былі бачныя ўсе руху мастака. Нібы па чараўніцтве ён арудаваў алоўкам, як чароўнай палачкай, ад якой з'яўляліся ўсе новыя рысы асобы на палатне. Калі праца была скончана і мастак прадставіў свой твор на суд людскі, усе ахнулі. Неверагодна выразна перададзены ўсе рысы асобы, аж да валасінак, якія нядбайна раскіданыя на плячах. Дзяўчына, якую намаляваў мастак была расчуленая і доўга дзякавала яго.
Праз некаторы час у нас у горадзе праходзіла выстава карцін. Мы з маёй сям'ёй любім падобныя мерапрыемствы і стараемся іх не прапускаць. Так здарылася і ў гэты раз. Прыйшоўшы, мы ўбачылі мноства прыгожых партрэтаў, сярод якіх быў і партрэт дзяўчыны з парку. Азірнуўшыся па баках, мы ўбачылі таго самага мастака, які замест старой адзення, стаяў у прыгожым і новым касцюме. Падышоўшы да яго, мы пачулі гісторыю пра тое, як ён усё жыццё марыў аб уласнай выставе, і, нарэшце, праз столькі гадоў старанняў яго мара спраўдзілася.
Гэтая гісторыя наглядна паказвае, што проста хобі і любімая справа можа стаць не толькі марай, але і любімай працай.
|
