Аднойчы летам мы ўсе сям'ёй адправіліся на мясцовую рачулку, каб адпачыць і парыбачыць. Мне з татам давялося ставіць палатку і збіраць вуды, а мама стала вышукваць сухія галінкі для вогнішчы. Неўзабаве ўсе супакоіліся, так як снасці былі ў вадзе і чакалі паклёўкі, а вогнішча даваў цяпло, што было асабліва прыемна у прахалоднае раніцу.
З-за гарызонту стала падымацца сонца, і туман адступіў да дрэў лесу. Паплаўкі драмалі на паверхні вады і не прадвяшчалі ніякага ўлову. Мне стала сумна, таму я стаў дапамагаць маме ў падрыхтоўках да вячэры. Мы сядзелі ля ракі і мылі бульбу. Адзін толькі тата не адыходзіў ад вудаў ў чаканні прачнуўся рыбка. Блікі ад паверхні вады слізгалі па нашых асобам і казыталі шчокі. Раптам мама ўсміхнулася і вырашыла ўсім паказаць прыклад таго, як трэба правільна лавіць рыбу. Яна ўзяла ў маці яшчэ адну вуду, прымацавала да крючку прынаду і закінуў яе ў раку.Да нашага здзіўлення паплавок на вудзе адразу пачаў моцна скакаць, а потым увесь пагрузіўся ў ваду. Мы з здзіўленнем рынуліся да рыбачке і сталі раіць, як правільна падсекчы рыбу, але мама адышла ад нас і самастойна выцягнула на бераг сярэдніх памераў карася. Мама радасна схапіла яго і апусціла ў пададзены ёй садок. Пасля гэтага яна зноў пасадзіла прынаду і закінула яе далей. Толькі кручок паспеў апусціцца на дно, як наступная рыба стала рэзка адводзіць леску ўглыб вадаёма і зноў была паспяхова выцягнулі на бераг.
Нашы паплаўкі ціха пагойдваліся на вадзе. Тады тата папрасіў маму сваімі рукамі памяняць усю прынаду на нашых снасцях. І тут пачалося! Мы не паспявалі бегаць ад адной вуды да іншай, каб здымаць трепыхающийся ўлоў і зноў закінуць паплавок на яго месца. Нам стала не да страў і пітва, такой стала рыбалка - займальнай і спорой. Толькі да абеду клев паменшыўся і зноў зусім спыніўся. Тады мы вырашылі перавесці дух, апрацаваць і пасаліць злоўленую рыбу, а потым селі ў намёце і ўжылі ежу. Пасля трапезы тата зноў пачаў вудзіць рыбу і клев зноў нас парадаваў.
Вечарам, стомленыя і галодныя, мы размясціліся ў ўтульнага вогнішча і пачалі сёрбаць духмяную, наварыстым, гарачую юшку. Такога смачнага стравы я не еў даўно. Калі мы наеліся і крыху адпачылі, тата дастаў гітару і праспяваў некалькі душэўных песень. Потым ён заявіў, што заўсёды на рыбалку будзе браць з сабой маму - жанчыны ўдалыя рыбачки, што даказаў сённяшні дзень.
