Усе старшакласнікі вельмі любяць тыя дні, калі яны дзяжураць па школе. У гэтым годзе такая магчымасць прадставілася і нашаму класу. Мы з нецярпеннем чакалі гэтага дня. І вось сёння мы прыйшлі ў школу раней за ўсіх. Як прыемна хоць ненадоўга адцягнуцца ад вучобы і ненадоўга пабыць галоўным. Але быць галоўным – значыць і быць адказным за парадак у школе.
Наша дзяжурства пачынаецца з таго, што мы ўстаём ля галоўнага ўваходу і прапускаем у школу толькі настаўнікаў. Некаторыя спрабуюць хітрыць і спрабуюць праскочыць міма нас незаўважанымі, але ў іх нічога не атрымліваецца. Пасля настаўнікаў пачынаюць заходзіць вучні. Мы сочым, каб усе пераабуваліся ў зменны абутак і пакідалі верхнюю вопратку ў гардэробе, дзе мае аднакласнікі развешваюць вопратку на вешалкі і выдаюць нумаркі.
Пасля званка калідоры пусцеюць, усе разыходзяцца па сваіх класах, а мы ходзім кожны па сваім паверсе і сочым за парадкам. Падчас пераменаў працы нам дадаецца, бо прыходзіцца яшчэ глядзець за тым, каб вучні моцна не шумелі і ні ў якім выпадку не біліся. Калі набліжаецца час абеду, частка нашага класа сыходзіць дапамагаць у сталовай. Там яны дапамагаюць выціраць сталы, раскладваюць прыборы, разносяць талеркі з ежай і чай з булачкамі. Рабіць усё трэба вельмі хутка і акуратна, таму што хутка будзе званок на вялікую перамену, і ўсе школьнікі пойдуць у сталовую.Акрамя гэтага, там таксама трэба сачыць за парадкам, бо ў нашай школе шмат малодшых класаў. Так што сумаваць маім аднакласнікам там не прыходзіцца. Пасля абеду дзяжурныя дапамагаюць навесці ў сталовай парадак і сыходзяць на ўрокі. Таму я аддаю перавагу дзяжурыць у калідоры.
