Вайна з'яўляецца страшнейшим падзей для мірных грамадзян. Я лічу, каб самае галоўнае, у свеце не было вайны. Я думаю, кожны чалавек з гэтым пагодзіцца.
Падчас ваенных дзеянняў, учарашнія хлопчыкі і дзяўчынкі праяўлялі гераізм, дзеля выратавання сваёй Радзімы і выратавання мірных грамадзян, якія заставаліся ў тыле. Гераізм азначае, што салдаты рызыкавалі сваім жыццём дзеля таго, каб дапамагчы больш слабым.
Напэўна, мы ніколі не зможам забыць тых, хто здзейсніў ваенныя подзвігі. Мы будзем вечна іх дзякаваць, за сваё мірнае жыццё. Мы заўсёды будзем перад імі ў даўгу. Асабліва, калі гаворка заходзіць пра гераізм, нам узгадваюцца імёны Аляксандра Матросава, Мікалая Гастэлы, Зоі Касмадзям'янскай, і, вядома, іншых герояў нашай краіны. Бо яны аддалі свае жыцці, каб выратаваць большую колькасць людзей. Іх адвагай і самаадданасцю можна толькі захапляцца.
Сваё сачыненне я б хацела прысвяціць польцы Ірэне Сендлер. Яна сапраўды з'яўляецца гераічнай асобай. Бо дзякуючы сваёй смеласці і кемлівасці яна змагла ў перыяд акупацыі выратаваць з Варшаўскага гета дзве з паловай тысячы дзяцей.
Ірэна была супрацоўніцай аховы здароўя. Таму ёй было дазволена знаходзіцца ў гета. Дзякуючы гэтаму яна змагла рэалізаваць свой план па выратаванні ні ў чым невінаватых дзяцей.
Ірэна провозила некаторых дзяцей пад брызентам ў службовай машыне, немаўлятаў яна хавала ў спецыяльныя скрыні з невялікімі дзірачкамі, каб было магчыма дыхаць, іх яна таксама вывозіла. Некаторых дзяцей, дзяўчына ратавала праз падвалы дамоў, якія прылягалі да гета. Смеласці і отважности дзяўчыны можна было толькі пазайздросціць. Бо калі б яе злавілі, немцы бы той час яе расстралялі. Але Ірэна не баялася за сваё жыццё, яе турбавала толькі тое, што яна не паспее выратаваць ўсіх дзяцей.
Але, на жаль, у 1943 годзе немцы злавілі адважную жанчыну, і вельмі жорстка катавалі. Але Ірэна так і не сказала, дзе былі спісы з адрасамі і імёнамі, выратаваных ёю дзяцей. Сілай волі і самаадданасцю гэтай жанчыны можна толькі ганарыцца.
Ірэне Сендлер пашанцавала, яе сябры вызвалілі яе з рук фашыстаў, і тыя не паспелі яе пакараць смерцю. Нават пасля гэтага выпадку дзяўчына працягвала дапамагаць габрэйскім дзецям.
Дзякуючы свайму гераізму жанчына атрымала ў тысяча дзевяцьсот шэсцьдзесят пятым годзе ўзнагароду « Праведнік народаў свету», але нішто не можа расказаць нам аб тым, праз што давялося прайсці гэтай моцнай жанчыне.
