З даўніх часоў чалавецтва спрабавала хоць трохі асвятліць цемру, і рабіла гэта з дапамогай штучных свяцілень. У хаду былі лучыны, алейныя лямпы, керасінкі і газавыя ражкі. Прарыў далёка наперад на гэтай ніве адбыўся пасля вынаходкі электрычнасці. Ужо ў 1838 годзе бельгійскі вучоны Жобар змог атрымаць святло з дапамогай электродаў з графіту. Тым самым ён адкрыў эру сучаснага асвятлення.
Свяцільня Жобара складаўся з двух электродаў, выкананых з адмыслова падрыхтаванага вугальнага сыравіны. Недахопам гэтага вынаходкі было тое, што трэба было падтрымліваць гарэнне электрычнай дугі. У пачатку неабходна злучыць такія электроды канцамі, а затым павольна адвесці іх у боку. Якая ўзнікла дуга выпраменьвала шмат святла. Такая лямпа ўяўляла сабой колбу з паветрам, таму матэрыял хутка згараў, ды яшчэ і патрабавалася строга падтрымліваць пэўны адлегласць паміж электродамі. На ўдасканаленне гэтага прыбора сышло шмат гадоў.
У 1874 годзе наш дапытлівы суайчыннік Лодыгин змог вынайсці лямпачку з ніткай напальвання. Яго прынцып заключаўся ў тым, што пры прапусканні электрычнага току праз праваднік з неабходным супрацівам той распаляецца і пачынаў выпускаць святло. Тут таксама быў ужыты вуглярод, але ўжо ў колбе без паветра. Вакуум не даваў электрода згараць і ён служыў больш працягла. Так як электрод быў адзін, то больш не патрабавалася механізму рэгулявання дугі, так як яна адсутнічала. Нароўні з расійскім навукоўцам над гэтай праблемай працаваў амерыканец Эдысан.Але замест вугальных электродаў ён стаў ўжываць металічныя ніткі. Але яго лямпы мелі малы тэрмін службы. Канчаткова пазбавіцца ад газавага асвятлення дапамог той жа Ладыгин. Ён упершыню ўжыў у ніткі напальвання вальфрам. З таго гістарычнага часу мы сталі, пасля невялікіх дапрацовак, карыстацца звыклымі ўсім лямпачкамі.
У апошні час, з развіццём электронікі і новых тэхналогій, у побыт ўвайшлі энергазберагальныя лямпы. Гэта складанае прылада выкарыстоўвае свячэнне разраду ў высакародных газах. Яны свецяць ярка пры малым спажыванні электрычнасці, даўгавечныя і спорна замяняюць звыклыя нам электралямпы напальвання. Яшчэ адной навацыяй сталі пакуль дарагія і дэфіцытныя святлодыедныя лямпы. З кожным годам яны таннеюць і запаланяюць жыллё чалавека. Думаю, што за імі будучыня - яны хутка выцясняюць усе крыніцы святла.
