Сачыненне на тэму «Як я дапамог суседцы», 6-й клас
У нашым доме пражывае шмат людзей. Многіх я ведаю вельмі добра і заўсёды вітаюся з імі. Але найбольш блізкія нашы суседзі ў пад'ездзе. Тут зусім іншая справа. Усё жывуць тут шмат гадоў запар і таму ўсе ведаюць адзін пра аднаго. Мы ўсе да таго парадніліся, што разам адзначаем усе святы, дапамагаем тым, хто трапіў у бяду і падзяляем радасці іншых. Мае бацькі і я вельмі рады такому суседству і адказваюць добрым людзям дабром. Так сябе паводзіць яны выхавалі і мяне. Таму я вельмі паважаю ўсіх сваіх суседзяў.
Аднойчы ў маёй суседкі цёткі Валі здарылася сапраўдная бяда. Яе шчанюк Капа гуляў ля самага краю глыбокай ямы і зваліўся туды. Як суседка празявала гэты момант невядома, можа расказвала навіны іншай суседцы. Але цяпер шчанюк працяжна скуголіў на дне ямы, а цётка Валі нічога не магла зрабіць. Яна была ўжо ва ўзросце ды яшчэ і мела лішнюю вагу. Яна нават расплакалася ад гора і стала галасіць па гэтай нагоды. Яна жыла адна і шчанюк ёй стаў сапраўдным і незаменным сябрам. А тым часам на вуліцу ўжо спускаўся вечар. Смельчакоў лезьці ў яму не было, там было шмат бруду.Усе дарослыя былі дома, а дзеці бездапаможна глядзелі на тое, што адбываецца.
Я адважыўся злезці ў яму і выцягнуць ад туды шчанюка Капу. Для гэтага я апусціў на дно ямы некалькі тут жа валяліся дошак. Яны былі кінутыя тымі ж будаўнікамі, якія вырылі гэты катлаван. Яма была глыбінёй каля метра, таму я не баяўся за сваё жыццё. Заставалася толькі апусціцца ўніз і дастаць шчанюка. Цётка Валя спалохалася яшчэ мацней і стала тэлефанаваць у службу выратавання і спыняць мяне. Але тэлефон на іншы баку быў увесь час заняты, і я адважыўся на подзвіг. Спускацца было зусім не страшна, таму мне ўдалося хутка апынуцца каля непаслухмянага шчанюка. Ён увесь дрыжаў ад вільгаці і спалоху. Я падняў яго і падаў на выцягнутых руках суседцы. Тая схапіла яго і стала радасна абдымаць як маленькага сыночка. Але радавалася яна не доўга.
Цяпер я не мог вылезці вонкі. Ногі былі ў гразі і моцна слізгалі па дошках. Усе мае старанні аказваліся няўдалымі. Тут суседка зусім запала ў гора і стала галасіць на ўвесь двор. Тут выскачыў мой бацька і хутка выцягнуў мяне. Ён толькі паківаў галавой і з дакорам паглядзеў у мае вочы. А я з гэтага моманту стаў сапраўдным героем цэлага двара. У першую чаргу мяне вельмі дзякавала цётка Валя. Яна была рада за выратаванне шчанюка Капы і за маё вызволение з ямы.
Я, вядома, не разлічыў свае сілы, але ўсё ж такі праявіў геройства.
