Сачыненне на тэму «Як я дапамог суседцы», 6-й клас
Мы зусім нядаўна пераехалі ў новы дом. Кватэра апынулася выдатнай і прасторнай. Усе былі рады абнове і суседзі таксама хутка пасябравалі. Мы сталі абжывацца на гэтым месцы і абнавілі мэблю. Школа была таксама побач і я з задавальненнем стаў там вучыцца.
Насупраць нашай кватэры жывуць суседзі: дзядзька Вова, цётка Лена і іх дачка Каця. Мы былі пагодкамі, і хутка сталі сапраўднымі сябрамі. Яшчэ на лесвічнай пляцоўцы жыве адзінокая бабулька, якую завуць Іра. Ёй нядаўна споўнілася семдзесят пяць гадоў і яна заўсёды адчувае сябе ўсё роўна. Усе мы вельмі цёпла маем зносіны і стараемся дапамагаць адзін аднаму. Асабліва ў такой дапамозе мела патрэбу бабуля Ірына. Яе дзеці жылі вельмі далёка і не маглі забраць яе да сабе, так як іх клімат не падыходзіў ёй. Яна ездзіла да іх у госці і ёй там стала зусім дрэнна.Я заўсёды цікавіўся яе здароўем і бегаў за прадуктамі ў краму. Яна была гэтаму вельмі рада.
Аднойчы я прыйшоў са школы і апынуўся ў кватэры адзін. Бацькі былі на працы, і я сам падагрэў сабе абед. Пасля гэтага я зрабіў хатняе заданне і вырашыў адведаць састарэлую суседку. Яе дзверы апынулася на здзіўленне прачыненых. Я адразу адчуў нядобрае. Я прыадчыніў дзверы і зірнуў ўнутр кватэры бабулі. Там была злавесная цішыня і нікога не было відаць. Мне гэта здалося дзіўным, так як суседка заўсёды любіла глядзець тэлевізар. Мне давялося супраць правілаў зайсці ў кватэру без дазволу і абследаваць усе пакоі. У спальні я знайшоў бабу Іру. Яна ляжала ў ложку і зусім не варушылася. Тут мне стала вельмі страшна. У галаву пачалі прыходзіць жудасныя думкі і я вырашыў, што яна памерла. Я выскачыў на лесвічную пляцоўку і стаў клікаць на дапамогу іншых суседзяў. Ніхто на мае крыкі не выйшаў - усе былі на рабоце. Тады я заскочыў у сваю кватэру і выклікаў хуткую дапамогу.
Лекары прыехалі хутка і я адвёў іх да бабулі. Яны агледзелі яе і забралі ў бальніцу. Яна была яшчэ жывая і мела патрэбу ў тэрміновым лячэнні. Лекар пахваліў мяне за кемлівасць і паведаміў, што я выклікаў хуткую вельмі своечасова. У яе прыхапіла сэрца і калі б я не паклікаў на дапамогу, то яна б памерла. У душы я парадаваўся пахвалу, але настрой у мяне было ўсё роўна дрэннае. Мне было шкада суседку. Праз некаторы час яе падлячылі і накіравалі дадому. Суседзі сабраліся ўсе разам і забралі яе ў дом. Няма чаго і казаць, што ўсе сталі дапамагаць ёй і зладзілі сямейны догляд.Баба Іра хутка паднялася на ногі і цалавала ўсіх ад шчасця.
Бабуля Іра дзякавала нас за ўдзел у яе лёсе і стала нам ледзь не роднай.
