Гэтае лета было самым незвычайным. Адбылося шмат дзіўнага і цікавага. Самае галоўнае, што ў нас у краіне ўвялі рэжым самаізаляцыі. Вельмі добра людзям у каго ёсць прыватныя домікі, ці дачы. Там можна і пагуляць, і шмат свабоды. Ну і яшчэ ўсё адбываецца на прыродзе.
Напрыклад у нас у Казахстане людзі з кватэр не выходзілі. Усе баяліся. Было жудасна. Вось з-за гэтага лета і было незвычайным. Ўводзіліся нейкія незразумелыя абмежаванні. Зачынілі ўсе піцэрыі і Макдональдс. Сядзіце дома і ўсё. Нават спортам кажуць нельга займацца, так казалі. Ну ўсё гэта ў грамадскіх месцах.
Вельмі дрэнна, што нельга было з'ехаць на адпачынак за мяжу. Мы ездзілі з бацькамі кожны год. Але, не ў гэты раз. А яшчэ ўсе паліваюць, ці дакладней апрацоўваюць хіміяй. Накшталт як яна дапамагае.
Менавіта ў нашай сям'і ўсё было вельмі нават нядрэнна. Па-першае, у нас свой прыватны дом, вялікі ўчастак, дзе мы загаралі на сонцы, займаліся агародам, гулялі ў мяч, трэніраваліся і проста адпачывалі. Па-другое, нават каркасны басейн не сталі збіраць, таму што некалькі разоў нам удалося з'ездзіць на пляж. Перасоўвацца на машыне са сваёй сям'ёй было не забаронена. Таму некалькі разоў мы былі, практычна, на дзікім пляжы, які знаходзіўся ў 60 км ад нашага дома, дзе нам удалося купляцца ў цёплай і чыстай вадзіцы.
Практычна кожны дзень мы гулялі ў вялікі гаі, якая знаходзіцца ў 1,5 км ад нашага дома. Мала людзей, шмат бялок, птушак і жаб. Выдатны, чыстае паветра, выдатны настрой. Сярэдняя дыстанцыя, якую мы штодня праходзілі прыкладна 10-15 км. Акрамя звычайных пешых прагулак, мы каталіся на веласіпедзе. Дарэчы, менавіта гэтым летам я і навучыўся ездзіць на двухколавым ровары. Разам з бацькамі мы наездзілі на роварах больш за 350 км. Гэта вельмі крута!
У дзень майго нараджэння бацькі падарылі мне вельмі класны самакат. Таму на самакаце я таксама прымудрыўся аб'ездзіць некалькі дзесяткаў кіламетраў.
Некалькі разоў мы ездзілі паглядзець на горную рэчку і падыхаць свежым горным паветрам. Хоць наведванне гор было зачынена з-за карантыну, нам усё ж удалося гэта зрабіць. Адначасова дзіўнае і незразумелае лета было сёлета. Уражанняў маса, настрой на ўздыме, а яна што-то дзіўнае ўнутры. Мабыць я проста мяняюся, адначасова з змяняюцца светам вакол.
Пачаўся чарговы навучальны год. Ужо задалі вялікі аб'ём хатняга задання па літаратуры. Што ж, буду плаўна ўваходзіць у новы рэжым дня. Пакуль вучыцца няма жадання. Таму пачну я хутчэй за ўсё бліжэй да другога семестру. А пакуль яшчэ ёсць цёплыя дзянькі, пайду пакатацца на ровары.
Нават з абмежаванымі дзеяннямі гэтае лета я правяла даволі добра.
