У дзяцінстве мне бацькі часцяком чыталі казкі, у якіх былі чараўнікі. І я ў сваіх марах ўяўляў сябе такім жа моцным і ўсемагутным. Прадстаўляў колькі добрых учынкаў здзейсніў бы, бо я, несумненна, быў бы добрым чараўніком. Перш чым пачаць змяняць свет у лепшы бок, я б перш за ўсё даведаўся ў сваіх родных і блізкіх аб тым, якім яны бачаць наш свет і што хочуць у ім змяніць. Выкананне іх жаданняў і стала б першым крокам на шляху зменаў.
Потым я б зрабіў усіх людзей дабрэйшым і больш міласэрным, каб ніхто не змог проста так прайсці міма чужога гора, каб ніхто не змог аддаць дзіця ў дзіцячы дом ці выкінуць бездапаможнага кацяняці на вуліцу. Бо як добра, калі побач заўсёды ёсць той, хто падтрымае, калі ў дзяцей ёсць бацькі, а ў жывёл любімы гаспадар!
Пасля гэтага я выбавіў б людзей ад усіх, нават невылечных, хвароб. Спыніў бы ўсе войны. У маім свеце ўсё народы жылі б дружна, і кожны чалавек паважліва ставіўся б да людзей іншай расы. Яшчэ, каб зрабіць свет лепш, я б пазбавіўся ад гвалту, асабліва па адносінах да безабаронным. Надзяліў бы людзей роўнымі правамі і магчымасцямі, каб кожны мог займацца тым, чым яму падабаецца, і не баяцца асуджэння.
І гэта далёка не ўсё што трэба выправіць, каб зрабіць наш свет крышачку лепш, і, на жаль, я не чараўнік. Але чараўніцтва можна тварыць і не валодаючы такім дарам. Зусім не цяжка дапамагчы маме з уборкай або малодшаму брату з урокамі, накарміць бяздомных жывёл, прыбраць за сабой смецце пасля пікніка. Мы самі можам змяніць свой свет, варта толькі пачаць.
|
