Сачыненне на тэму «Калі мая бабуля вучылася ў школе», 6-й клас
Мая бабуля нарадзілася ў 1939 годзе. У школу яна трапіла толькі па заканчэнні вайны з фашыстамі. Жыла яна тады ў сельскай мясцовасьці са сваёй мамай і яшчэ двума сёстрамі. Яе тата вярнуўся дадому толькі праз год, так як удзельнічаў у аднаўленні краіны. Усе былі рады яго вяртанню і сталі самі таксама падымаць разбуранае і спусцелыя гаспадарка.
У жніўні да іх дадому прыйшла вясковая настаўніца Ганна Уладзіміраўна. Яна абыходзіла ўсе двары і вышуквала дзяцей школьнага ўзросту. Мая прабабуля ўжо рыхтавала маю бабулю ў школу, бо наступілі мірныя часы. Праблема была толькі ў тым, у што апрануць будучую вучаніцу. Краіна толькі падымалася з руін і былі цяжкія часы. Жыццё была галоднай і халоднай. Прабабуля і яе муж цэлымі суткамі працавалі ў калгасе і ўсе хатнія клопаты былі ўскладзены на дзяцей. Але вучыцца было трэба і першага верасня 1945 года мая бабуля ўсё-ткі пайшла ў школу.Яе сёе-як апранулі і адправілі вучыцца ў першы клас.
Школа ў той час была складзеная з бярвення і размяшчалася каля маленькай цэркаўкі. Некалькі дзетак падышлі да месца навучання і іх ласкава сустрэла Ганна Уладзіміраўна. Яна нават паплакала ад радасці, што пачаўся новы навучальны год. Яна пабудавала дзетак і яны строем прайшлі ў адзіны ацалелы клас. Там стаяла вялізная руская печ і шэрагі драўляных парт. На сцяне вісела самаробная дошка пакрытая гумай. Каля яе ляжалі некалькі кавалачкаў тынкоўкі і мокрая анучка. Тынкоўка была закліканая замяніць мел.З яе дапамогай настаўніца напісала прывітанне дзецям у сувязі з пачаткам навучальнага года.
Няма чаго і казаць, што ў той цяжкі час зусім не было падручнікаў і сшыткаў. Толькі некалькі падручнікаў засталося ў Ганны Уладзіміраўны. Вучыцца пісаць маёй бабулі даводзілася на абрыўках газет. Тады пісалі чарніламі і пёравай ручкай. Але і гэтай раскошы не стала. Даводзілася выводзіць першыя літары алоўкамі, якія таксама не ва ўсіх былі. Таму дзеці дзяліліся імі і пісалі па чарзе. Нягледзячы на ўсе гэтыя цяжкасці, дзеці з задавальненнем хадзілі ў свой любімы клас. Надвор'е было слотнае і ва ўсіх промокала паношаная абутак. Яе сушылі каля печкі, але калі ішлі назад дадому, то яна зноў промокала.Гэта ўсё мая бабуля запомніла на ўсё сваё наступнае жыццё.
У такіх цяжкіх умовах мая бабуля пачынала сваё навучанне асновам ведаў. І хоць з таго моманту прайшло шмат часу, яна ўспамінае ўсё з усмешкай і радасцю.
