Салодкія стравы каханыя многімі дзецьмі і дарослымі. Яны хутка перапрацоўваюцца нашым арганізмам і насычаюць яго. Але, што самае галоўнае, мы любім прысмакі з-за прыемнага густу. Таму з старажытных часоў чалавек спрабаваў рыхтаваць з салодкіх прадуктаў мноства ласункаў і еў іх з задавальненнем. Але некаторыя людзі не вельмі любяць чысты цукар і аддаюць перавагу замяняць яго рознымі садавінай.
Сёння няма праўдзівай інфармацыі пра тое, хто і калі стаў рыхтаваць салодкія стравы. Але вядома, што егіпцяне ўжо ў другім стагоддзі навучыліся рабіць цукеркі. Доўгі час прысмакі рабіліся з мёду, а цукар быў здабыткам толькі багатых людзей. Яго гандляры прывозілі на караблях з далёкай Індыі і іншых заморскіх краін. Толькі ў васемнаццатым стагоддзі людзі ў Еўропе сталі самі здабываць цукар з адмысловай буракоў званай цукровай. Яго сталі вырабляць шмат і цукар стаў даступны нават беднякам.
У нашы дні, калі мы п'ем гарбату, на стале ляжаць ўсякія салодкія стравы. Напрыклад, я вельмі люблю халву і шакалад. Толькі нядаўна мне стала вядома, што гэтыя прадукты былі вынайдзеныя ў розных канцах святла. Какава раней выкарыстоўвалі для танізавальнага і пажыўнага напою chocolatl, які ўжывалі індзейцы ольмеков ў Цэнтральнай Амерыкі. Прывезены з далёкай краіны парашок какава ў Еўропе нікому не спадабаўся, так як быў вельмі горкім. Толькі пазней людзі навучыліся падсалоджваць яго і ўжываць у ежу. Халву сталі рабіць на Усходзе, а менавіта - у Іране.Там яе падрыхтоўвалі па мностве рэцэптаў і потым яна перайшла да ўжывання далёка ад месца вынаходкі. Халву упершыню сталі рабіць ажно ў пятым стагоддзі, а да нас яна трапіла толькі ў дзевятнаццатым стагоддзі і стала вельмі папулярнай сярод расейцаў. Цяпер халву можна зрабіць самому або купіць у любым краме - яе там вялікі асартымент.
Наогул выраз "усходнія прысмакі" мае на ўвазе самыя розныя кандытарскія вырабы. Сюды можна ўключыць нават печыва і ўжо ўсім знаёмую халву. А яшчэ туды ўваходзяць прысмакі з мармеладу, патакі з цукру, вырабы з разынак і розных арэхаў. Найбольш любімы мною - гэта Лукум. Яго пачалі рыхтаваць у пятнаццатым стагоддзі, падчас росквіту Асманскага валадарства. У еўропу гэтая смачная саладосць перавандравала толькі ў сямнаццатым стагоддзі і была сапраўдным дэлікатэсам. А яшчэ з Усходу да нас прыйшлі разнастайныя шербеты, нуга і пахлавы. Яны ўпрыгожылі нашу жыццё і зрабілі яе яшчэ прыемней.
Варта толькі не забывацца аб шкоднасці празмернасці салодкага.
