Казка і быль у аповесці М. Прышвіна «Камора сонца»
Міхаіл Пришвин - адзін з самых таленавітых рускіх пісьменнікаў, які валодаў вельмі чулым мысленнем і здольнасцю заўважаць самыя тонкія асаблівасці той або іншай сітуацыі. "Камора сонца" гэта асабліва цікавая аповесць, якую сам аўтар загадкава назваў казкай-быллю. У ёй чытач сутыкаецца з мноствам казачных момантаў, якія вельмі тонка і елі прыкметна пераплятаюцца з рэальнасцю, чым бянтэжаць і прыцягваюць.
Героямі аповесці з'яўляюцца брат Митраша і сястра Насця. Яны жывуць у маленькім сяле «каля Блудова балоты ў раёне горада Береславль-Залескага». Дзецям выпала цяжкая лёс, бо яны рана страцілі бацькоў. На дзяцей засталося гаспадарка, з якім ім давялося вучыцца спраўляцца самастойна. Гэта было дастаткова цяжка, але яны справіліся. Дзяцей аўтар адлюстраваў, дамешваючы элементы казкі. Напрыклад, «Насця была як залатая курачка на высокіх ножках. Валасы ў яе адлівалі золатам, вяснушкі былі, як залатыя манеткі». Митраша ж быў падобны на «мужычка ў мяшочку».У яго вобразе мы ўжо бачым элементы, уласцівыя дарослым мужчынам.
Сваіх хатніх жывёл хлопцы вельмі любілі і давалі ім незвычайныя казачныя імёны. Так, у іх жыла каза Дереза, якая паіла іх малачком і певень Пеця - цар у сям'і курэй. Брат і сястра вельмі любілі сваіх гадаванцаў і падкрэслівалі ў іх усе самыя цікавыя рысы, чым і абумоўлівалася іх мянушкі. Сваю гаспадарку Насця і Митраша вялі вельмі дружна. Яны апрацоўвалі агарод, пасвілі і кармілі жывёлу, нарыхтоўвалі ім сена на зіму. Дзеці былі вельмі дружнымі і па гэтаму ў іх у руках усё ладзілася.
Насця рана раніцай выганяла пасвіць жывёлу, пасля чаго ёй трэба было затапіць печ і прыгатаваць есці. Брацік таксама ўзяў на сябе нейкія абавязацельствы. Ён навучыўся рабіць "драўляную посуд". Ён стараўся падпрацоўваць і рабіў каму-то кадушку для засаліла агуркоў, а каму-то шайку на рукамыйніца. Хлопчык вельмі стараўся і яго працы па сумленнаму добра ацэньвалі навакольныя. Митраша нават паспяваў наведаць разнастайныя сходу, каб быць у курсе ўсіх вясковых падзей і прыняць свой пасільны ўдзел. Ён рос вельмі свядомым і гэта шанавалі ўсе яго аднавяскоўцы.
Паміж дзецьмі былі вельмі добрыя адносіны. Аўтар, нібы, прадубляваў казачных персанажаў Аленушку і Іванка. Калі дзеці, пасварыўшыся ў лесе, апынуліся на розных шляхах, прырода, як і ў гэтай казцы, таксама ажывае і робіцца дзеючым персанажам. Яна прыўносіць розныя перашкоды на шляху брата і сёстры.
"Камора сонца" - вельмі цікавая і павучальная аповесць, якая тым і адрозніваецца ад іншых, што мае ў сваім арсенале казачныя моманты.
