У адной далёкай і казачнай краіне пад назвай Бібліятэка, дзе жылі на пыльных паліцах розныя кнігі, час ад часу здараліся цуды. Тут можна было сустрэць і старажытных мудрых кніг, якія ведалі ўсе-ўсе на свеце пра жыццё ў шэрагах бібліятэкі. Таксама знаходзіліся не такія ўжо і старыя, але вельмі адукаваныя падручнікі. Часам сюды прывозілі зусім маладзенькіх і яшчэ такіх юных жыхароў. Яны з вялікай цікавасцю слухалі апавяданні сваіх паплечнікаў пра былыя часы. Самым незвычайным момантам у гэтай незвычайнай краіне быў момант, калі хто-небудзь з дзяцей прыходзіў і браў нейкую кнігу сабе дадому.Пры вяртанні назад, яна расказвала аб сваіх падарожжах па свеце.
І вось аднойчы ў гэтую дзіўную краіну прывезлі новы падручнік. Ён быў толькі што з друкарні. Яго старонкі пахлі свежай фарбай і клеем. Усе малюнкі былі выкананы рознакаляровымі чарніламі. Ён вельмі ганарыўся гэтым. Калі яго пасялілі на паліцу, ён пачаў дзіка абурацца, што ў акрузе стаяць толькі старыя і патрапаныя кнігі: "Я хачу жыць сярод чысцюткіх і новенькіх суседзяў. Вы тут усе такія брудныя і недагледжаныя - фу!" Ды вось толькі іншыя кнігі на яго глядзелі і пампавалі вокладкамі. Ніхто яму нічога не сказаў - прыйдзе час і ўсё стане на свае месцы.Так абураўся падручнік некаторы час, пакуль не наступіў адзін вельмі важны дзень, які змяніў усё яго свядомасць.
У нейкую пятніцу прыйшоў у бібліятэку хлапчук. яму патрэбны быў менавіта гэты новенькі падручнік. Колькі ж радасці было ў гэтай кнігі. Цяпер можна будзе пераехаць у іншае, лепшае месца і не бачыць гэтых замурзанных кніг, якія атачалі яго апошні час! Ды вось казка неўзабаве скончылася. Новы гаспадар апынуўся страшным хуліганам. Ён адразу ж закінуў падручнік за стол. Пасля гэтага прыбег сабака, які захацеў пагрызці вокладку які ляжыць у кутку небаракі. Старонкі хутка пачарнелі ад брудных пальцаў хлапчукі, які нават не удосуживался памыць рукі пасля вуліцы.Увогуле, жыццё ў гэтага падручніка ператварылася ў кашмар.
І вось ён, доўгачаканы канец навучальнага года! Хлопчык вярнуў назад падручнік. Толькі цяпер ён ужо не выглядаў новым. Захавальніца нашай казачнай краіны пашкадавала кнігу і наклала швы на парваныя старонкі, залепила вокладку і паставіла небараку на палічку. Усе кнігі глядзелі на падручнік з вялізным шкадаваннем, а той моўчкі стаяў сярод такіх жа патрапаных жыццём кніг і ціха ўздыхаў. Цяпер яму стала зразумела чаму тут усе былі такімі замурзанными і патрапанымі. Яму стала вельмі сорамна за свае паводзіны.
