Куды б я хацеў паехаць летам і чаму?
Летам я б хацела паехаць у вёску да бабулі і дзядулі. На жаль, маёй мары спраўдзіцца не наканавана. Любімыя і блізкія для мяне людзі памерлі яшчэ год таму. Але я пра іх памятаю, і ніколі не забуду. Мае ўспаміны ніколі не пакінуць прытомнасць.
Мая бабуля жыла на адлегласці ста кіламетраў ад майго дома. Пры ўсім жаданні бацькі не маглі мяне туды вазіць на выхадныя, але ўсе вакацыі і святы я праводзіла менавіта тут. Як-то раз бацька ўзяў пуцёўку на моры, так я не паехала - лепш вёскі для мяне няма нічога.
Ну хіба можна прамяняць чысты і родны вясковы паветра на моры? Мама сказала, што марскі паветра па-свойму карысны, але так і не пераканала мае перавагі.
Адпачываць у вёсцы -што можа быць лепш? Я б многае зараз аддала, каб зноў зайсці да бабулі з дзядулем у двор, абняць іх і пацалаваць! Нам так было добра разам!Кожны дзень у вёсцы пачынаўся з ранняга ўздыму. Бабуля выганяла на пашу кароў, карміла курэй і качак. Потым будзіла мяне, і мы разам ішлі на агарод палоць градкі або ірваць траву. Хачу сказаць, што мне не вельмі падабалася такое занятак, а цяпер мне так усяго гэтага не хапае.
У зямлі мы корпаліся амаль да самага абеду. Потым елі, бабуля ішла даіць карову, а я клалася адпачыць. Як прыемна прыйсці з гарачай вуліцы ў хату, дзе так летам халаднавата і ўтульна.
Пасля абеду мы з хлопцамі заўсёды хадзілі купацца на рэчку. Яна вялікая і светлая. Вада ў рацэ лёгкая прахалодная, але з яе проста не хацелася ўваходзіць. Уздоўж берага расце хвойны лес. Вы не ўяўляеце, якое гэта прыгожае відовішча. Адзінае, чаго я баюся - так гэта кляшчоў. Але, дзякуй богу, у вёсцы я ні разу іх не бачыла.
Мне падабаецца, што ў вёсачцы можна гуляць у любым месцы. Тут ездзіць мала машын, таму баяцца няма чаго. Тут усе адзін аднаго ведаюць і любяць, як родныя. Калі каму-то патрэбна дапамога, то ледзь ці не ўся вёска прыйдзе і дапаможа. Летам прыязджае шмат дзяцей у вёску, каб наведаць сваіх родных. Усе мы вельмі дружныя, і кожны раз з нецярпеннем чакаем канікулаў, каб пабачыцца.
На жаль, мне засталіся толькі адны ўспаміны, але яны вельмі прыемныя і цёплыя. Я вельмі прашу маму з'ездзіць у вёску проста так, пагуляць. Мне вельмі хочацца надыхацца тым паветрам, нацешыцца прыродай, і, вядома ж, наведаць бабулю з дзядулем, але ўжо на могілках. Я разумею, што нічога не вярнуць, але з усмешкай на твары буду ўспамінаць часы, калі ў мяне была магчымасць адпачыць у вёсцы ў любы час года.
|
| Категорія: 6-ы клас | Додано: 20.10.2017
|
| Переглядів: 1442
| Рейтинг: 0.0/0 |
|
