Часта мы забываем пра сваіх любімых цацках і яны ў адзіноце сумуюць у далёка засунутой скрынцы. Так здарылася і са мной. Сваю любімую цацку я ўспомніла толькі праз шмат гадоў і то выпадкова.
Аднойчы мы з мамай ўспаміналі аб маім раннім дзяцінстве і яна распавяла, што дзе-то гадкі у два маёй каханай цацкай быў плюшавы Чабурашка. Калі я яго бачыла, то радавалася і працягнула ручкі, а адабраць яго і пакласці на месца было проста не магчыма. Справа была познім вечарам, таму вышук Чабурашкі быў адкладзены на наступны дзень. Заснуць я не магла доўга і спрабавала ўспомніць свайго сябра, але ў памяці нічога не ўзнікала. Сон быў цяжкім і непрыемным - бачыліся нейкія монстры, якія цягнуць цацкі на пакаранне смерцю. Раніца прынесла палёгку, а вучоба зусім адцягнула мяне.Толькі на перапынку я ўспамінала аб пакінутым Чабурашку і сумна ўздыхала. Сяброўкі бачылі маё дрэннае настрой і не спрабавалі падыходзіць. Так у адзіноце я правяла амаль увесь дзень.
Дадому я прыбегла тады, калі мама рылася на антрэсолях. Яна не забылася на сваё абяцанне адшукаць майго былога сябра. Мы разам выцягвалі скрынкі і вытрэсвалі іх змесціва ў вялікую кучу. Чабурашка апынуўся ў апошнім выцягнутым на белы свет пакеце. Выглядаў ён непрывабна. На шерстке відаць былі не прыгожыя плямы і пацёртасці. Сціраць яго не было сэнсу, так як плюшу адразу б вылез. Таму мы сталі акуратна чысціць цацку з дапамогай шчоткі і сухога ачышчальніка. Праз два гадзіны нуднай працы я пачала пазнаваць у кавалку анучы прыкметы Чабурашкі, а яшчэ праз гадзіну і яго цалкам у поўны рост.
Чабурашка з шэрага кавалка воўны ператварыўся ў карычневага прыгажуна. Яго вочкі-гузік гарэзна заблішчалі, а вялікія вушы размясціліся вялізнымі лапухамі ў належным месцы. Маленькі хвосцік з запалам прыўзняўся і, здаецца, завилял з боку ў бок. Ну, сапраўдны прыгажун! Мама таксама любавалася адноўленай цацкай і нават паказала яго таце. Ён успомніў, што прывёз гэтую цацку з камандзіроўкі ў далёкі горад. Яна адразу мне спадабалася.
Мой любімы Чабурашка прыняў першапачатковы выгляд і зноў красуецца ў мяне ў дзіцячай. Часта я абдымаю яго і размаўляю, нават таямніцамі дзялюся. Бо ён не можа распавесці мае сакрэты іншым, а толькі ўсміхаецца і падымае ўсіх дрэнны настрой. Бацькі таксама, калі бачаць майго ўлюбёнца, пачынаюць жартаваць і весяліцца. Я рада, што Чабурашка так станоўча паўплываў на ўсіх нас і стаў любімым для ўсіх, асабліва для мяне.
