Мая вёска называецца Сендимиркино. Яна вельмі прыгожая і вялікая. Пейзажы вакол нашага паселішча проста цудоўныя і пышныя.
У нашай вёсцы, практычна ў кожнага жыхара ёсць хатнія жывёлы. Людзі трымаюць як курэй, авечак, кароў, так і свіней. На тое яно і сельская гаспадарка. Да таго ж у многіх дома ёсць качкі і гусі. Дарэчы сказаць, апошніх Я вельмі баюся, добра, што ў нашым двары гусей няма.
У цёплы час года, каровы і авечкі пасуцца ў поле, а цялятаў мы звычайна прывязваем дзе-небудзь у агародзе. Буйной рагатай жывёле неабходна шмат травы.
Я кожны вечар хаджу з бабуляй сустракаць кароў, са мною ёй весялей і лягчэй. Пасля мы з ёй поім нашых двух кароў цёплай вадзіцай. Бабуля з мамай дояць кароў, я пакуль не ўмею гэта рабіць.
Акрамя кароў, курэй і свінні ў нас дома ёсць сабака Джэк, і дзве кошкі. Я вельмі люблю сваю сабаку, з ёй разам мы ходзім купацца.
Мне здаецца, што жыць у вёсцы значна цікавей і весялей, чым у горадзе. Бо тут цэлымі днямі можна бываць на свежым паветры. У агародзе і ў садзе ў летні час поўна свежых гародніны і садавіны.
Вядома, я пагаджуся з тым, што ў вёсцы вельмі шмат працы. Асабліва ў цёплы час года пастаянна даводзіцца працаваць. Але дзякуючы пастаяннай працы, вясковы жыхар забяспечвае сябе натуральнымі прадуктамі.
Побач з маёй вёскай размешчаны цудоўны лес, куды мы заўсёды ходзім па ягады і грыбы. Наша вёска размешчана, задаволеная зручна, без праблем можна даехаць да раённага цэнтра.
Я шчаслівая ад таго, што нарадзілася ў такім цудоўным месцы.
