Маё любімае жывёла гэта сабака. Я даўно хацела мець сабаку і нарэшце мая мара спраўдзілася - бацькі падарылі мне на дзень нараджэння маленькага шчаняткі пароды коккер-спаніэль. Маю сабачку клічуць Ніка, яна цалкам чорнага афарбоўкі, без усялякіх метак і паджарыны.
Ніку мне падарылі, калі яна была яшчэ зусім маленькім шчанюком. У яе была тупая мыска і тоўсценькі жывоцік, хадзіла яна ў развалку і бегала вельмі дрэнна. Яе рана адабралі ад маці і ў нас яна апынулася, калі ёй быў усяго месяц ад роду.
Паступова Ніка стала змяняцца. Мыска яе выцягнулася, шэрстка перастала моцна віцца і лапкі сталі дужымі і моцнымі. З радасным брэхам Ніка насілася раніцай па кватэры і будзіла хатніх. Ёй хацелася ісці шпацыраваць. Гуляць з сабакам трэба ў любое надвор'е і незалежна ад жадання гаспадара. Так што мне перад школай даводзіцца выгульваць свайго сабаку, бо я абяцала дапамагаць маме даглядаць за Нікай.
У нашай Нікі вельмі добры апетыт. Яна непераборлівая ў ежы, есць і сваё, і тое, што ёй ўдаецца выпрасіць у дамачадцаў. Мама кажа, што спаніэляў нельга перакормліваць і лае мяне, калі я дзялюся з Нікай цукеркамі і катлетамі. Бо сабакам трэба есці спецыяльную ежу. Тое, што ядуць людзі, не зусім падыходзіць для рацыёну сабакі. Але Ніка такая мілая, яна становіцца на заднія лапкі, калі бачыць, што я ем што-то смачненькае. І я не магу ёй адмовіць.
З Нікай трэба шмат гуляць. Яе продкі былі паляўнічымі сабакамі, а сабакі паляўнічых парод патрабуюцца доўгія прагулкі на далёкія адлегласці. Хоць наша Ніка і лічыцца сабакам дэкаратыўнай пароды, але ў працяглых шпацырах мы ёй не адмаўляем. Тым больш, што і людзям карысна шмат гуляць на свежым паветры.
Ніка вельмі прыязная і адкрытая. Калі яна бачыць сабак, то бяжыць з імі знаёміцца і запрашае іх пагуляць у даганялкі. Сабакі ахвотна ўключаюцца ў вясёлую гульню, якую прапануе ім Ніка і бегаюць з ёй навыперадкі.
У нашай Нікі ёсць любімая цацка. Гэта ружовы гумовы зайчык, якога яна любіць насіць у зубах. Яна часам залазіць пад маю ложак і там жуе свайго зайку. У Нікі шмат цацак, але зайка - самы любімы.
Я вельмі люблю сваю сабаку. Я дапамагаю маме даглядаць за ёй, расчесываю яе і выгульваю. Трэба памятаць, што хатняе жывёла зусім не цацка, а жывая істота, у якога ёсць свае патрэбы, пачуцці і эмоцыі. Жывёл нельга крыўдзіць і дрэнна даглядаць за імі. Бо ад дрэннага сыходу яны могуць захварэць ці нават памерці. Жывёлы, як і людзі, адчуваюць боль, сумуюць і хвалююцца. Калі чалавеку лянота даглядаць за сваім гадаванцам, то тады ўжо лепш яго не заводзіць, каб жывёла не пакутавала ад недахопу сыходу і клопаты.
