6 клас. Сачыненне на тэму: "Народныя характары ў аповесці А. С. Пушкіна «Дуброўскі»"
А. С. Пушкін у сваёй аповесці "Дуброўскі" пастараўся адлюстраваць тыповых персанажаў, уласцівых нашаму народу. У ёй, як і звычайна супрацьпастаўляюцца розныя па сваёй прыродзе характары. Так, мы бачым мужнага і адважнага Уладзіміра Дуброўскага, які гатовы самааддана кінуцца на абарону таго, хто мае патрэбу. На фоне яго аўтар нам паказвае Троекурова, напоўненага жоўцю помсты і нянавісці, бязьлітаснай і грубасці. Гэты герой з'яўляецца супрацьлегласцю Уладзіміра Дуброўскага.Гэтыя два характару спрадвечна ўласцівыя нашаму народу, бо ў нас заўсёды ёсць падлы, якія не маюць маральнасці і героі, якія не дазваляюць ім выконваць свае бессаромныя планы і перашкаджаць іншым мірна суіснаваць.
Яшчэ адным не мала важным персанажам аповесці з'яўляецца Ягораўна, няня Уладзіміра Дуброўскага. Яна з самага маленькага ўзросту ўкладвала ў яго столькі любові і ласкі, што адыграла ў яго станаўленні не малую ролю. Няня паказвала, як можна быць адданым і самаадданым чалавекам. Яна хацела бачыць хлопчыка сапраўдным мужчынам, не пазбаўленым пачуцця клопату аб навакольных. Можна сказаць, што менавіта Ягораўна выхавала ў ім тыя важныя якасці, якія мы і цэнім. Няня піша лісты свайму «соколику яснага», у якіх выкладае аб падзей, якія адбываюцца ў Кистеневке.Яна з асаблівай любоўю сустракае яго з паездкі і лае Степку, які «горланя песні» перашкаджае спаць пану.
Акрамя галоўных персанажаў у аповесці прысутнічаюць другарадныя, але не мала важныя героі. Сярод іх каваль Архіп, які меў досыць спагады і жалю і прытуліў бедную котку. Таксама мы бачым і іншых герояў, такіх як Маша, Антон. Усе яны гуляюць асаблівыя ролі і забяспечваюць прачытанне асаблівых адценняў чалавечых пачуццяў, якія так важна было перадаць Пушкіну ў сваёй аповесці.
Падзеі, раскрытыя ў "Дубровском", паступова раскрываюць нам сутнасць кожнага героя і дапамагаюць даць ацэнку іх учынкаў. Дваровыя служачыя вельмі любяць сваіх гаспадароў і дакладна ім служаць. Калі яны даведаюцца аб тым, што іх хочуць аддаць Троекурову, яны бунтуюць: «Загадай, пане, з судом ўправімся... Памром, а не выдадзім». Бо прыгонныя у яго пакутавалі ад грубага адносіны гаспадара, ад яго бессаромна і жорсткасці. Але яны здрадзілі сваю ўласную сутнасць і навучыліся сябе так жа весці па адносінах да іншых, як і іх гаспадар.
Аповесць здольная паказаць нам мноства важных супрацьстаяння дабра і зла. Яна заклікана спараджаць глыбокія думкі ў свядомасці чалавека.
| 
