Нарэшце-то спраўдзілася мая мара і заўтра мы ўсёй сям'ёй едзем у горы! Некалькі дзён мы старанна прадумвалі што трэба ўзяць з сабой і склалі велізарны спіс. І вось зараз прыйшоў час збіраць заплечнік. Ён атрымаецца вельмі вялікім і аб'ёмным, бо нам трэба ўзяць палатку, кацялкі, спальныя мяшкі, прадукты і многае іншае.
У дзень выезду, рана раніцай, мы адправіліся на вакзал. Квіткі былі набытыя загадзя, таму мы дачакаліся цягнік і адправіліся ў шлях. Дарога была доўгай. Мы паспелі паснедаць і нават паспаць.
Праз некаторы час мы прыбылі да месца прызначэння і замерлі! Нас атачала неапісальная прыгажосць. Велічныя горы адразу ж пакарылі нашыя сэрцы.
Мы выбралі самае добрае месца для начлегу і сталі разбіваць лагер. Пасля таго як намёты былі пастаўленыя, мы з татам ўзяліся за вогнішча, а мама з СЕСТРЁНКА пачалі рыхтаваць вячэру. Трэба было ўсё паспець да заходу, а ён быў зусім блізка.
Да таго моманту, як мы павячэралі, сонца ўжо практычна знікла за вяршынямі гор і прыйшоў час адпачынку. Да таго ж, мы вельмі стаміліся з дарогі. Жыццё ў гарах не спыняецца, таму ноч была напоўнена таямнічымі гукамі і шолахамі.
Мы прачнуліся з першымі прамянямі сонца. На раніцу мы заўважылі, што на кухні варочалі горныя казлы, мабыць шукалі нешта смачненькае.
На працягу ўсяго дня мы без адпачынку шпацыравалі і вывучалі мясцовасць. У гарах з'яўляецца шмат сіл і энергіі, мабыць з-за чыстага паветра. Міма нас цэлы дзень хадзілі турысты. Яны рабілі прывал і расказвалі цікавыя гісторыі, а мы тым часам частавалі іх гарбатай.
Нягледзячы на тое, што ў гарах няма ні тэлефонаў, ні інтэрнэту, ні тэлевізара і іншых, звыклых для нас рэчаў, тут жыццё бурліць. Я быў закаханы ва ўсё, што адбывалася навокал.
У гарах мы пражылі тыдзень і за гэты час атрымалі масу выдатных эмоцый, якія застануцца ў памяці на ўсё жыццё!
