Вось і прайшлі халодныя зімовыя дні. Калі з-за марозу, зусім і не хацелася выходзіць на вуліцу. Існавала толькі адно жаданне, схавацца ад холаду ў цёплым утульным доме. Але вясна, памяняла усім настрой.
З надыходам яе, на вуліцы ярчэй стала свяціць сонца. Снег пачаў паціху раставаць. Праўда, мабыць, не спяшаецца, ён з намі развітвацца. У месцах, дзе ўжо няма белага снегу, пачала з'яўляцца трава. Заўважыўшы яе, міжволі ўспамінаеш аб цудоўным лета, і разумееш, яно не за гарамі.
Асабліва, вясною мне падабаюцца, які шумеў раўчукі, якія таропка бягуць па дарогах. Мы да гэтага часу з хлопцамі, любім, пускаць папяровыя караблікі па гэтым ручейкам. Я з радасцю сустракаю першых птушак, якія адчуваючы набліжэння цяпла, спяшаюцца ў родныя краю.
З надыходам вясны, калі прырода і людзі, нібы зноў ажываюць. Навакольнае асяроддзе пачынае афарбоўвацца ў зялёныя фарбы, а чалавек усё больш працуе. Бо вясною, у вёсцы вельмі шмат працы. У пачатку, раскидываешь снег, каб ён хутчэй падталы, пасля кіруеш раўчукі, нужною дарогаю. А вось ужо пад канец красавіка, даводзіцца працаваць у агародзе, неабходна апрацоўваць зямлю, саджаць гародніна і іншыя культуры.
Асабіста мне вельмі падабаецца працаваць са сваёю семьею на пасяўных работах, у гэты час мы становімся больш дружнымі і роднымі.
Вясною вельмі прыгожа, калі расцвітаюць першыя пладовыя дрэвы. І, напэўна, шчаслівы той чалавек, які ўбачыў пралескі. Бо нішто не можа параўнацца з іх неперасягненай прыгажосцю. Пасля вясны, надыходзіць доўгачаканае лета, што вельмі радуе, кожнага з нас.
|
