Улетку я святкую дзень нараджэння. У мінулым годзе мае бабуля і дзядуля зрабілі мне нечаканы падарунак - здзейснілі са мной падарожжа на рэліктавага возера. Яно знаходзіцца ў трох сотнях кіламетраў ад нашага дома. Мы адправіліся ў паездку на машыне рана раніцай. Падчас паездкі мы спявалі розныя дзіцячыя песенькі, ўспаміналі нашы любімыя фільмы і серыялы.
На сярэдзіне шляху мы зрабілі невялікі прыпынак. Бабуля прыгатавала нам у дарогу смачныя бутэрброды і духмяны чай. Ён ні на што не падобны.
На Белае возера мы прыбылі дзесьці ў абед. Нас засялілі ў невялікім драўляным доміку. Пасля гэтага мы адразу ж адправіліся купацца. Да чаго ж чыстая і празрыстая там вада! Можна было ўбачыць на дне маленькія пясчынкі і каменьчыкі. Сваю назву возера атрымала з-за свайго паходжання. Яно ўтварылася ў старажытным кратары. Лічыцца, што гэтая вада валодае гаючымі ўласцівасцямі.
На беразе возера было шмат хлопцаў. Яны запрасілі мяне пагуляць з сабой. Мы гулялі ў пляжны футбол, будавалі пясчаныя замкі і дзяліліся рознымі забаўнымі гісторыямі са свайго жыцця. Так у мяне з'явілася яшчэ некалькі сяброў, з якімі я потым меў зносіны ў Інтэрнэце.
Увечары мы адправіліся дадому. Я тут жа заснуў у машыне, так як моцна стаміўся за мінулы дзень. Прачнуўся я ўжо каля свайго дома, дзе мяне з нецярпеннем чакалі бацькі. Я паведаміў ім, што гэта адзін з лепшых святкаванняў дня нараджэння, якія ў мяне былі. Бацькі паабяцалі мне, што таксама з'ездзяць са мной на рэліктавага Белае возера, калі ў іх будзе вольны час. Я вельмі хачу там зноў пабываць.
