Нечакана шчаслівы зыход аповесці А. С. Пушкіна «Мяцеліца»
Сачыненне на тэму «Нечакана шчаслівы зыход аповесці А. С. Пушкіна «Мяцеліца»», 6-й клас
«Мяцеліца» - гэта другая аповесць з цыкла А. С. Пушкіна «Аповесці Вавёрчына».
У творы апавядаецца пра лёсавызначальным выпадку, які здарыўся з дзяўчынай Машай і адным гусарам.
Пачынаецца аповесць са знаёмства з Гаврилой Гаўрылавіч, які славіўся ветлівым гаспадаром. Часта прыязджалі да яго ў госці сябры. А маладыя людзі прыязджалі затым, каб палюбавацца на яго прыгажуню дачку Машу.
Пад уплывам французскіх раманаў, 17-ці гадовая Маша, жадала такі ж рамантыкі, закахалася ў беднага прапаршчыка Уладзіміра. Ён прыехаў на пабыўку ў госці да родных. Дружба двух маладых людзей не выклікала адабрэння ў абедзвюх сем'яў, але яна мацнела дзень ото дня.
Уладзімір прапанаваў Марыі абвянчацца без бацькоўскага блаславення. Дзяўчына пагадзілася. На двары стаяла зіма 1811 года. Сустрэчы маладых людзей спыніліся, а іх зносіны вялося праз перапіску. Уладзімір прапанаваў таемна бегчы, абвянчацца і пажыць некаторы час разам. Праз некаторы час маладыя людзі планавалі вярнуцца да бацькоў, у надзеі на тое, што тыя іх даруюць і благословят.
Напярэдадні прызначанага дня, Марыі не спалася, і яна напісала лісты бацькам, сяброўцы, дзе тлумачыла свае паводзіны парывам страсці.
На двары была мяцеліца. Дзяўчына разам са служанкай села ў сані, і паехала ў суседнюю вёску на сустрэчу да каханага, з якім павінна была абвянчацца ў царкве.
У гэты час Уладзімір займаўся падрыхтоўкамі: дамаўляўся са сведкамі і святаром. Адправіўшыся на сустрэчу да каханай, малады гусар заблудзіўся. Ён апынуўся за 10 км ад вызначанай мэты. Яму далі правадыра, і з світаннем Уладзімір апынуўся ля дзвярэй царквы, але яна апынулася зачыненая.
На наступны дзень Маша, як , спусцілася да вячэры, а затым злегла ў гарачцы. Два тыдні дзяўчына кідалася ў трызненні, і ўвесь час згадвала Уладзіміра. Пашкадаваўшы дачка, якая так пацярпела ад кахання, бацькі вырашылі даць згоду на шлюб з бедным гусарам.
Бацькі дзяўчыны запрасілі Уладзіміра ў госці, а ён збаяўся, адмовіўся прыехаць і тэрмінова адбыў у войска. Там яму давялося ўдзельнічаць у Барадзінскім бітве, быць сур'ёзна параненым, а праз некаторы час сканаць.
Тым часам памёр Гаўрыла Гаўрылавіч, пакінуўшы дачка сваёй спадчынніцай. Маша разам з маці пераехала жыць у іншае маёнтак. Вайна скончылася, мужчыны сталі вяртацца дадому. Вакол Машы сталі кружыцца жаніхі, але яна скорбела па Уладзіміру. Па суседстве жыў палкоўнік Бурмин. Маладыя людзі сталі праяўляць цікавасць адзін да аднаго, а калі прыйшоў час паразумецца, Бурмин прызнаўся, што ўжо 4 гады жанаты.
Па яго словах, калі ён заблудзіўся ў мяцеліца, наткнуўся на сельскую царква, яго па памылцы обвенчали з дзяўчынай. Самае цікавае, што, як высветлілася пазней, гэтай дзяўчынай была Маша. Вось такі шчаслівы канец Пушкін падрыхтаваў для сваіх персанажаў.
